در كليساى جامع جديد هم همين‌گونه بود. در اين كليساى سفيد زيبا، صدها مجروح در كنار هم جاى داده شده بودند. در٤٠  ساختمان ديگر هم كه ٢٠٠٠٠ مجروح و مريض را در خود جاى داده بود، به همين صورت بود.
شوراى شهر برسيا به سرعت به اين وضع عكس‌العمل نشان داد و مسئوليت‌هاى خار‌‌ق‌العاده‌اى كه اين شرايط خطير ايجاد كرده بود را تعيين كرد. شورا به صورت دايمى تشكيل شد و كمك و توصيه شهروندان خاصى را كه كمك‌‍‌هاى مؤثرى ارايه مى‌دادند به‌دست آورد.
براى هدايت كار بيمارستان، شورا به توصيه دكتر مشهور بارتولوميو گولا (Bartolomeo gualla) كميته مركزى را تعيين كرد كه خود او رياست آن را به‌عهده گرفت و مركب بود از دكترها: كوربولانى (Corbolani)، اورفيسى (Orefici)، باليني(Ballini)، بونيسلى (Bonicelli)، كاسا(Cassa)، سي‌ماگى (C.Maggi) و آبنى (Abeni) كه با اشتياقى قابل تحسين روز و شب كار مى‍‌کردند.
كميته در رأس هر بيمارستان، يك مدير و يك سرجراح كه به وسيله تعداد زيادى پزشك و تعداد معينى بهيار كمك مى‌شد را تعيين كرد. با باز نگه داشتن محوطه‌ها، مدارس و كليساها، كميته در عرض چندساعت بيمارستان‌هايى با صدها تختخواب و آشپزخانه و خشكشويى كامل به همراه پارچه زخم‌بندى و هر چيز ديگرى را كه ممكن بود مورد استفاده داشته باشد گويى با قدرتى جادويى تدارك ديد. اين اقدامات چنان با آمادگى و دلسوزى انجام شد كه تنها پس از چند روز انسان با ديدن نظم و ترتيبى كه اين بيمارستان‌هاى ايجاد شده فعاليت مى‌كردند متعجب مى‌شد. اين شگفتى زمانى بيشتر مى‌شود كه تصور كنيم جمعيت برسيا كه شهرى با ٤٠‌هزار جمعيت است عملا با رسيدن ٣٠‌هزار مجروح و بيمار دوبرابر شده است.
ادامه دارد...