گاز مونوکسیدکربن دو نفر را در شیراز و آباده به کام مرگ کشاند. رئیس مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی فارس توصیههای لازم را درباره مسمومیت با گاز منواکسید کربن کرد.
دکتر محمدجواد مرادیان، رئیس مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی فارس درباره این حادثه گفت: «در حادثه نخست که حوالی ساعت ۶ صبح روز سهشنبه در شرکت تولید مرغ در شیراز روی داد، یک نفر در اثر روشنکردن پیکنیک در خودرو قبل از رسیدن تیم اورژانس جان خود را از دست داد. در حادثه دوم که در شهرستان آباده روی داد، فردی دچار گازگرفتگی و مسمومیت با مونوکسیدکربن شد که او نیز قبل از رسیدن نیروهای اورژانس به محل حادثه فوت کرده بود.»
او ضمن هشدار به خانوادهها در مورد جدی گرفتن خطر مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن افزود: «گازی بیرنگ، بیبو و بیمزه است که در اثر سوختن ناقص تمام سوختهای آلی مانند گاز طبیعی، نفت، گازوییل، بنزین و چوب حاصل میشود. این گاز را که به آن قاتل خاموش هم میگویند ۲۰۰ برابر راحتتر از اکسیژن با گلبولهای قرمز ترکیب میشود و سالانه هزاران نفر را به کام مرگ میکشاند. وسایلی از جمله بخاری، اجاق گاز، شومینه و آبگرمکنهایی که دارای مشکل و نقص باشند و درست کار نکنند، این گاز را تولید و در هوا منتشر میکنند. این گاز از طریق استفاده از پیکنیک در داخل فضاهای بسته، استفاده از بخاریهای بدون دودکش در فضاهایی که مجهز به سامانه تهویه مناسب نیستند و حتی از طریق اگزوز خودرو نیز تولید میشود.»
مدیر مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی فارس در مورد علایم مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن تاکید کرد: «علایم مسمومیت با این گاز بسیار شبیه علایم سرماخوردگی یا آنفلوانزاست و افرادی که دچار این مسمومیت میشوند، در مراحل اولیه تصور میکنند دچار سرما خوردگی شدهاند. علایم مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن شامل سردرد، ضعف جسمانی، سرگیجه، بیقراری، تهوع، استفراغ، خمیازه کشیدنهای بیشازحد، حالت خوابآلودگی شدید، کاهش دید، خستگی و کاهش قدرت عضلانی است. چنانچه افراد در این مرحله متوجه خطر مسمومیت شوند، میتوانند با خارجشدن از فضای آلوده مانع پیشرفت مسمومیت شوند.»
مرادیان، کبودی دست، دور لبها و نوک انگشتان، تنگی نفس و درنهایت مرگ را از علایم مرحله پایانی یا نزدیک به مرگ در اثر مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن دانست و بیان کرد: «پس از انتقال فرد مسموم از محیط آلوده به مکانی دیگر که مهمترین اقدام پیشگیرانه محسوب میشود، باید یقه پیراهن، کمربند و لباسهای تنگ افراد مسموم را باز کرد و در صورت امکان اکسیژن به فرد مسموم داد. در صورتی که فرد مسموم دچار استفراغ شد، باید راه دهان و بینی او را برای تنفس باز نگه داریم.»