101 سال پیش، برابر 4 خرداد 1300 خورشیدی، سیدضیاءالدین طباطبایی، نخست وزیر وقت ایران، توسط احمدشاه قاجار از سمت خود بركنار شد. در تاریخ معاصر ایران از سیدضیاء به عنوان بازوی سیاسی و از رضاخان به عنوان بازوی نظامی كودتای انگلیسی سوم اسفند 1299 یاد شده است. در پی ورود قوای قزاق به تهران و موفقیت کودتا، سیدضیاء پس از ملاقات با احمدشاه، فرمان رئیس‌الوزرایی (نخست‌وزیری) خود را از شاه دریافت كرد. او در نخستین روز‌های صدارت عظمای خود، نزدیك به 200 نفر از بزرگان كشور را بازداشت کرد اما این قدرت‌نمایی‌ها عاقبت خوشی در پی نداشت و دولت کودتا نتوانست آنطور که باید و شاید زمام امور مملکت را در دست بگیرد. به عقیده تاریخ‌نگاران نقطه زوال دولت سیدضیاء مشهور به «كابینه صد روزه» و«دولت سیاه» را باید در اختلاف بین او و رضاخان جستجو کرد. سردارسپه با سیدضیاء روابط خوبی نداشت و از طرفی احمدشاه نیز از او دلخوش نبود. این کشمکش‌ها نهایتا شاه را بر آن داشت که استعفا را به سیدضیاء تكلیف کند، اما نخست وزیر اطاعت نكرد تا این كه احمدشاه خود او را بر كنار و دولت 93 روزه‏اش را ساقط کرد.