پس از طولانی شدن عملیات ویژه ارتش روسیه در اوکراین و پیچیده شدن اوضاع در خطوط درگیری، یکی از موضوعاتی که در رسانههای جهان از زبان سیاستمداران و کارشناسان علوم سیاسی مستقیم و غیرمستقیم بسیار به آن پرداخته شد، احتمال استفاده روسیه از سلاحهای هستهای تاکتیکی و حتی شاید کلید خوردن یک جنگ اتمی تمام عیار بود. این میان آنچه این احتمال را بیش از پیش مقرون به واقعیت میکرد ظاهر شدن «کیف هستهای» در عکسها و فیلمهای مربوط به دیدارهای ولادیمیر پوتین رئیسجمهوری روسیه بود. اما این کیف هستهای چیست که رویت آن در روسیه تا این حد نگرانیها از بابت آغاز نبرد اتمی را موجب شده است؟ برای آگاهی از پیشینه این کیف مشهور باید به سالهای جنگ سرد و رقابتهای دو ابرقدرت شرق و غرب برگردیم. پس از دستیابی آمریکا به سلاح اتمی در سال 1945 میلادی، تا حد زیادی توازن قدرت به نفع اردوگاه غرب تغییر کرد، اما روسها هم بیکار ننشستند و 4 سال بعد یعنی در 1949 میلادی بمب هستهای خودشان را ساختند. پس از این اتفاق موازنه قدرت جهانی به شکلی قابل قبولی شکل گرفت، اما حالا مشکل جدیدی پیدا شده بود که همانا طراحی و برنامهریزی برای استفاده از سلاح فوق در مواقع ضروری بود. واشنگتن و مسکو میدانستند در یک نبرد هستهای احتمالی، موفقیت با کسی خواهد بود که زودتر از طرف مقابل شلیک کند، اما این که فرایند «شلیک» چگونه باید باشد نیاز به پروتکلهای ویژهای داشت. روسها و آمریکاییها قبل از هر چیز تصمیم گرفتند دایره کسانی که قادر هستند دستور انجام یک حمله اتمی را صادر کنند به شدت محدود کنند. آنها در همین راستا اقدام به تهیه یک سری دادههای رمزی و دستورات ویژه کردند که در یک چمدان کوچک قرار میگرفت. این چمدان کوچک که پس از مدت کوتاهی به «کیف اتمی» مشهور شد، در آمریکا همواره همراه رئیسجمهوری است و او میتواند در هر مکان و هر لحظه دستور حمله اتمی را صادر کند. در اتحاد جماهیر شوروی و بعدها روسیه اما روند را کمی پیچیدهتر کردند و دستورات را در سه کیف قرار دادند. کیف اول برای رئیسجمهوری، کیف دوم برای رئیس ستاد مشترک ارتش و کیف سوم برای وزیر دفاع. در حقیقت اگر روسها تصمیم بگیرند یک حمله هستهای را کلید بزنند این سه نفر باید همزمان با هم فرمان حمله را صادر کنند. در برخی فیلمهای جاسوسی و حادثهای بعضا شاهد مشابه این کیف بودهایم که یک فرستنده با دکمه قرمز داخل آن قرار دارد و با زدن آن دکمه موشکهای حامل کلاهک هستهای به پرواز درمیآیند. اما در واقعیت چنین نیست و این کیفها حاوی کارتهایی هستند که کد حمله روی آنها حک شده و فقط کافی است کد فوق برای نیروهای مسلح فرستاده شود.