شهروند| دومین جلسه تخصصی انجمن بازیگران سینمای ایران با سخنرانی امین تارخ و کیانوش عیاری در محل خانه سینما برگزار شد. این جلسه که به بررسی شیوه‌های بازیگری می‌پرداخت، در ابتدا امین تارخ رئیس انجمن از مشکل امنیت شغلی بازیگران گفت و تأکید داشت که برای حل مشکل امنیت شغلی کاری نمی‌تواند انجام دهد. اما یکسری فعالیت‌ها در اصناف 33گانه خانه سینما درحال انجام است که می‌تواند نتایج مثبتی را به همراه داشته باشد. در ادامه کیانوش عیاری کارگردان فیلم «خانه پدری» که از مدت‌ها قبل حضور او در این جلسه اطلاع‌رسانی شده بود، بعد از سخنان امین تارخ گفت: «من بازیگر را فراتر از ایفای نقش جلوی دوربین می‌بینم. اما این را شنیده‌ام که حقیقت رابطه من با بازیگران را واژگونه برای شما نقل کرده‌اند. البته من هیچ ابراز احساسات عجیب و غریب برای خوب بازی کردن بازیگران سر صحنه از خود نشان نمی‌دهم اما همیشه آنها را از دور تحسین کرده‌ام.» او با بیان این‌که برخلاف آن‌که به بعضی از کارگردانان می‌گویند از چوب بازیگر می‌سازند، توضیح داد: «زمانی که یک فیلمنامه را می‌نویسم شخصیت‌های فیلم را با تمام جزییات به نگارش در‌می‌آورم به همین دلیل انتظار دارم چنین شخصیتی درست توسط بازیگر اجرا شود. البته این مسأله وجود دارد که گاهی بازیگران مولف یک یا دو جلسه با شخصیت‌ها سر و کله بزنند اما بعد خود را با شخصیت فیلم سامان داده و آن را بازی می‌کنند. معتقدم اگر شخصیت‌های یک فیلم به خوبی پرداخته شود، بازیگران به راحتی می‌توانند آن را بازی کنند.» او همچنین درباره انعطاف بازیگری مرحوم حسین پناهی که با او در سریال «روزگار قریب» کار کرده بود، اذعان داشت: «اولین بازیگری که براساس فیزیک او یک شخصیت را شکل دادم زنده‌یاد حسین پناهی بود، او بازیگری با حرکات هندسی بود و اولین کسی بود که در ارتباط با او یک شخصیت را شکل دادم. از دیگر بازیگرانی که می‌توانم بگویم برای او دیالوگ نوشتم، مهران رجبی بود، این بازیگر توانایی بالایی در نحوه بیان دیالوگ دارد، بنابراین دیالوگ‌هایی را در «روزگار قریب» برای او نوشتم. مهدی ‌هاشمی نیز ازجمله بازیگرانی است که خود را به من سپرد، چرا که به قول خودش به من اطمینان داشت.»
کیانوش عیاری همچنین با اشاره به مشکلات اکران «خانه پدری» و توقیف آن توضیح داد که این مشکلات تجربه غم‌انگیزی بود و باعث شد فرو بریزد. «این فیلم تجربه غم‌انگیزی برای من در حوزه فعالیت‌های سینمایی به شمار می‌رود و غم‌انگیزتر از آن این‌که من در این تجربه متوجه شدم که همه کرگدن شده‌ایم. من برای مشکلاتی که برای «خانه پدری» به وجود آمد واقعا فرو ریختم و اگر یک انسان معمولی‌تر بودم شاید به دلیل این اتفاق کُپ می‌کردم و مدتی در خلوت خودم می‌رفتم اما من این‌گونه نیستم و از الان به فکر فیلم بعدی هستم.»