153 سال پیش، برابر 28 فوریه 1869 میلادی، آلفونس دو لامارتین، نویسنده، شاعر و سیاستمدار شهیر فرانسوی در 79 سالگی درگذشت. او در وادی نمایشنامه، شرح سفر و رمان صاحب اِشرافی کتمان ناشدنی بود، اما به واقع عمده شهرت خود را مدیون شعر است. لامارتین حوادث عادی زندگی روزمره را به زبان ساده و با نگرشی شاعرانه به رشته تحریر در می‌آورد. جالب آن‌که به دلیل داشتن تبار اشرافی‌ خیلی زود وارد سیاست شد اما طبع نازکش همواره او را برای سرودن شعر قلقلک می‌داد. لامارتین نخستین کتاب خود «اندیشه‌های شاعرانه و مذهبی» را در 1820 میلادی وقتی 30 سال بیشتر نداشت منتشر کرد و در سال 1832 «اندیشه‌های تازه» را به دست چاپ سپرد. سبک آثار لامارتین را شاید بتوان «شعر فلسفی» نامید که در نظر مردم تازه جلوه می‌کرد. اما او هرچقدر در زندگی هنری خود درخشید در زندگی سیاسی‌ توفیقی به دست نیاورد. لامارتین در انقلاب فوریه 1848 به عضویت دولت موقت فرانسه درآمد و همان سال کاندیدای  مقام ریاست جمهوری شد، اما رأی نیاورد و پس از شکست در برابر ناپلئون سوم، از سیاست کناره‌گیری کرد. لامارتین بعد از این واقعه دچار تنگدستی شد و تا هنگام مرگ برای تامین معاش خود برای روزنامه‌ها مقاله می‌نوشت.