13دی ماه، سالروز درگذشت نیما یوشیج شاعر بزرگ ایرانی است. علی اسفندیاری که به نام نیما یوشیج شناخته می‌شود، بنیان‌گذار شعر نوین و ملقب به «پدر شعر نو فارسی» است.
نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه، که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران، انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خودِ نیما بر هنر خویش نهاده بود.
تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی وامدار این انقلاب و تحولی هستند که نیما نوآور آن بود. بسیاری از شاعران و منتقدان معاصر، اشعار نیما را نمادین می‌دانند و او را هم‌پایه شاعران سمبولیست بنام جهان. نیما همچنین اشعاری به زبان مازندرانی دارد که با نام «روجا» چاپ شده‌است.
همچنین نیما با بهره‌گیری از عناصر طبیعی با بیانی رمزگونه به ترسیم سیمای جامعه پرداخته ‌است.
آنچه نیمای بزرگ را نسبت به دیگر شاعران بلندآوازه هم‌عصر او متمایز می‌کند این است که علاوه بر ریختن  طرحی نو در شعر و ادبیات فارسی، فرهنگ بومی و زبان و گویش زادگاه خود را در سطح وسیعی از آثار خود گسترش داد و نقطه عطف استخراج نظریه‌های تازه‌ای در این عرصه شد و به همین علت او را نمی‌توان تنها یک شاعر بومی و محلی یا یک شاعر فارسی‌سرای محدود به جغرافیای ایران برشمرد، بلکه نیما شاعری است  با ظرفیت‌های جهانی و موثر در عرصه‌های بین‌المللی؛ به‌گونه‌ای که در بسیاری از کشورهای جهان شاعران نوپرداز و تاثیرگذار خود را به نیما ملقب کرده و مورد تشویق قرار می‌دهند؛ همان شاعر مازندرانی که از بین «روجا» و «ماخ اولا» و «شب پا» و «داروک»  تا کهکشان اذهان شعر جهان راه یافت.