مجید رضاییان، استاد روزنامه‌نگاری با تفکیک اطلاعات به دو نوع پنهان و کتمان، دسترسی به اطلاعات کتمان را حق خبرنگاران می‌داند؛ یعنی اطلاعاتی که دانستنش حق عموم است، اما توسط عده‌ای کتمان می‌شود.مجید رضاییان، استاد روزنامه‌نگاری با بیان اینکه ما در روزنامه‌نگاری دو نوع اطلاعات داریم که ورود به یکی از آنها برای خبرنگار ممنوع و دیگری حق قانونی او است، توضیح داد: «در حرفه روزنامه‌نگاری دو نوع اطلاعات داریم؛ اطلاعات کتمان و اطلاعات پنهان. اطلاعات پنهان مربوط به عرصه‌های نظامی و امنیتی است که کسی به آن ورود نمی‌کند و متعلق به روزنامه‌نگار نیست؛ مثلا هیچ روزنامه‌نگاری در آمریکا نمی‌رود بپرسد تعداد موشک‌های ما پانصدتاست یا پنج‌هزارتا. اطلاعات کتمان، اطلاعاتی است که باید در اختیار مردم قرار بگیرد، اما شخص یا نهادی از منتشرکردنش خودداری می‌کند. حال اگر خبرنگاری به این اطلاعات دست پیدا کند، صددرصد حق دارد که در اختیار مردم و مخاطبانش قرار دهد.»او افزود: «ما در عرصه‌های غیرنظامی وقتی اطلاعاتی داریم، آن اطلاعات از نوع اطلاعات کتمان است؛ یعنی اطلاعاتی است که در اختیار یک دستگاه دولتی یا خصوصی قرار دارد، مثلا قراردادی بسته که اطلاعاتش باید در دسترس عموم قرار بگیرد، اما نمی‌خواهد اطلاعاتش را منتشر کند. در این صورت اگر خبرنگار به این اطلاعات دست پیدا کرد، قانونا اجازه دارد این اطلاعات را منتشر کند، زیرا اطلاعات کتمان شده است. به عبارتی همان اطلاعات آشکار است اما شخص نمی‌خواهد بگوید.» به گفته رضاییان در خیلی از موارد هم پیش می‌آید که یک مسئول چیزی را می‌گوید، ولی با تاخیر می‌گوید. در روزنامه‌نگاری می‌گوییم فلانی سرانجام این حرف را زد و سرانجام اعتراف کرد. نمی‌گوییم گفت و افزود، زیرا با تاخیر گفته و این با تاخیر گفتنش در منظر افکار عمومی و روزنامه‌نگاری با پرسش و گله مواجه است. بنابراین اگر اطلاعاتی که حق مخاطب و حق شهروند است که بداند، پنهان بماند، اطلاعات کتمان است که وقتی در اختیار خبرنگار قرار می‌گیرد، باید تشویق شود، نه اینکه تنبیه شود.