«سیدجلال‌الدین شایگان‌سالک، عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی‌شریف در گفت‌وگو با ایسنا گفت: آلودگی هوای تهران مولفه‌های زیادی دارد. هنوز ناوگان حمل‌ونقل عمومی کافی نیست و این باعث افزایش استفاده از خودروهای سواری و تک‌سرنشین از سوی شهروندان می‌شود، بنابراین تا وقتی که خودروهای فرسوده و موتورسیکلت‌های آلاینده در سطح شهر تردد می‌کنند، هوا ناسالم خواهد بود.»
1- ناکافی بودن وسایل حمل‌ونقل عمومی را همه شهروندان سطح متوسط تهرانی با پوست و استخوان درک می‌کنند. همه کسانی که با مترو یا اتوبوس‌های بی‌آرتی تردد می‌کنند، گرما و سرما و فشار و جیب‌بری و... را تجربه کرده‌اند، همگی بر این موضوع اتفاق‌نظر دارند. مشکل این‌جاست که کسانی که باید در این زمینه کاری انجام دهند، چنین تجاربی ندارند.
2- آیا اگر دوستانی که تز استفاده از ناوگان حمل‌ونقل عمومی را می‌دهند، در شرایط مشابهی با مردم بودند، خودشان نیز چنین کاری می‌کردند؟
3- احتمالا این افراد انتظار ندارند حالا که بعضی از شهروندان استفاده از خودرو شخصی، هزینه بنزین و ترافیک را به فشار جسمی و عصبی و خستگی ناشی از ناوگان حمل‌ونقل عمومی ترجیح می‌دهند، در مسیر خود، افراده پیاده را سوار کنند؟
«شایگان سالک با تأکید بر این‌که سازمان حفاظت محیط‌زیست نمی‌تواند معجزه کند، گفت: تمامی سازمان‌ها و وزارتخانه‌های کشور باید برای حل بحران‌های محیط‌زیستی همکاری شدیدی داشته باشند.»
4- گمان نمی‌کنیم که شهروندان تهرانی یا سایر شهرهای بزرگ، از سازمان‌های مرتبط با آلودگی هوا، انتظار معجزه داشته باشند. آیا حقیقتا کشورهای غربی برای کنترل آلودگی هوا معجزه می‌کنند؟
«شایگان سالک گفت: ‌درصد قابل‌توجهی از آلودگی هوا ناشی از تردد خودروهای فرسوده است، اگر بتوانیم تعداد آنها را به هر نحوی کاهش دهیم یا 70 تا 80‌ درصد موتورسیکلت‌های درحال‌تردد را با موتورسیکلت‌های برقی جایگزین کنیم، می‌توانیم در یک برنامه زمانی 3 ساله وضع هوا را به میزان چشمگیری بهبود دهیم.»
5- کاهش تعداد خودروهای فرسوده، «به هر نحوی»، دقیقا به چه معناست؟
6- آیا حقیقتا انتظار بجایی است که از موتورسواران بخواهیم موتورشان را کنار بگذارند و به‌جای آن موتورسیکلت برقی 10‌میلیون‌تومانی را بخرند؟