شهروند| خاطرات تلخ از جامی که متعلق به آرمان سیاسی رئال‌مادرید است، جلوی چشم دوستداران تیم سفیدپوش موج می‌زند؛ از شکست 2بریک در فینال خانگی جام‌حذفی یا جام‌پادشاهی اسپانیا مقابل لاکرونیا در روز جشن 100سالگی گرفته تا شکست 4 بر صفر از آلکورکن با 132برابر حقوق کم‌تر نسبت به 11رئالی حاضر در بازی یک‌شانزدهم ‌نهایی جام‌حذفی ‌سال 2009 و شکست 6بریک از ساراگوسا در بازی رفت نیمه‌نهایی ‌سال 2007 که با زدن 4گل در بازی برگشت در برنابئو هم جبران نشد!
از همه بدتر اینکه، رئال‌مادرید در بازی رفت تنها برای دومین‌بار در تاریخ، بازی رفت مقابل رقیب مادریدی در جام‌حذفی را باخت و از آنجایی که در این چارچوب هرگز نتوانسته اختلاف 2گل در بازی رفت را جبران کند، همه رأی به حذف رئال در پایان بازی امشب ورزشگاه برنابئو می‌دهند. تیم آنچلوتی در اولین بازی دوره دوم حضور تورس در آتلتیکو، بازی رفت مقابل آتلتیکومادرید در دور یک‌هشتم نهایی جام‌حذفی اسپانیا را باخت و حالا وقتی امشب برای چهل‌دومین بار در جام‌حذفی به مصاف رقیب دیرینه می‌رود، دغدغه زدن 3 گل را دارد.
در رئال، مصدوم و محروم جدیدی دیده نمی‌شود و رونالدو در اولین بازی به‌عنوان مرد‌ سال 2014 فوتبال دنیا قصد زدن یک گل دیگر به آتلتیکو را دارد. در سوی مقابل هرچند تورس هنوز نتوانسته خود را با تیم هماهنگ کند اما آرادا توران، رائول گارسیا و سایر ستاره‌های هماهنگ آتلتیکو می‌توانند حتی در برنابئو هم تیمشان را به گل برسانند؛ کاری که یک‌بار در دربی دور رفت مادرید در لیگ انجام دادند، البته اوضاع فعلی رئال‌مادرید با آن زمان متفاوت شده است.
سفیدپوشان در 25بازی رسمی اخیر 23برد به‌دست آورده‌اند و تنها 2باخت داشته‌اند که یکی از آنها مقابل همین آتلتیکوی سیمئونه بود. برنده بازی امشب در یک‌چهارم نهایی صخره دشوار دیگری به نام بارسلونا را در پیش دارد؛ تیمی که با گلباران الچه در بازی رفت، فرصتی برای رقیب باقی نگذاشت. سیمئونه در صورت اتمام موفق ماموریت حذف کردن رئال، قطعا می‌تواند ادعا کند حق او بود که در رأی‌گیری بهترین مربیان تیم‌های مردان بالاتر از مرد سفیدموی ایتالیایی قرار بگیرد.