درخصوص اینکه چرا نام مبارك اهل بيت(ع) در قرآن نيامده آن هم وقتی نام بعضى از پيامبران و حتى حضرت مريم(ع) ذكر شده اما فی‌المثل هيچ اشاره‌ای به نام حضرت زهرا(س) نشده ‌است، می‌توان گفت هرچند در قرآن آياتى وجود دارد كه به گفته شيعیان و اهل سنت، جز بر على(ع) و برخى ديگر از امامان بر هيچ كس ديگرى قابل انطباق نيست، همچون آيه ولايت (مائده - ۵۵) ، آيه مباهله (آل عمران - ۶۱) و... ولى به خاطر مصالحى نام آنان به‌صراحت در قرآن نيامده است. قرآن تنها كليات مسائل را بيان كرده و تبيين جزئيات آن، به پيامبر(ص) واگذار شده ‌است. در اين كتاب الهى، آياتى درباره اهل بيت(ع) نازل شده كه بسان تصريح به نام آنان و حتی بهتر از تصريح است، فی‌المثل در آيه ۵۵ سوره مائده مى‌فرمايد :«ولى و سرپرست شما تنها خداوند و پيامبرش و افراد مؤمن هستند. افراد مؤمنى كه نماز برپا می‌دارند و در حال ركوع زكات مى‌دهند.» تنها كسی كه به اتفاق دانشمندان شيعه و اهل سنت این آيه در شأنش نازل شده حضرت على(ع) است كه در حال ركوع انگشتر خود را به فقير داد. در نتيجه تفاوتى نداشت كه خداوند متعال بفرمايد: «...افراد مؤمنى چون علی بن ابیطالب كه نماز برپا می‌دارند و در حال ركوع زكات مى‌دهند.» يا اين كه صفاتى را از آن حضرت نقل كند كه منحصر به فرد و تنها بر حضرت على(ع) منطبق باشد. در نهایت باید گفت كسى كه به دنبال حقيقت باشد از هر دو گفتار يك مطلب را مى‌فهمد. اما درخصوص عدم صراحت ذكر نام امام علی(ع) در قرآن می‌توان طور دیگری نیز به موضوع نگاه کرد. اگر چنین اتفاقی می‌افتاد به احتمال قريب به يقين نااهلان قرآن را تحريف كرده، به خاطر دشمنى با آن حضرت و محو و حذف نام ايشان از قرآن، در قرآن دست مى‌بردند، چنان‌كه تا مدتى تدوين احاديث پيامبر اكرم(ص) را به همين منظور ممنوع كردند. ولى در صورتى كه اشاره به فرد با ذكر اوصاف گفته‌ شود، ديگر افراد نااهل دست به تحريف آيات قرآن نزده و ولايت اميرمؤمنان على(ع) نيز براى حقيقت جويان روشن مى‌شود.