|  سورن کیرکگور |

نه هرکسی که در جهان، بزرگ بوده است فراموش نخواهد شد و اما هرکس به شیوه خویش هرکس به قدر عظمت «محبوب» خویش بزرگ بوده است. زیرا آن‌کس که خویشتن را دوست داشت به واسطه خویشتن بزرگ شد و آن‌کس که دیگران را دوست داشت، برکت ایثار خویش بزرگی یافت. اما آن‌کس که خدای را دوست داشت از همه بزرگتر شد.
یکایک آنان باید به یاد آورده شوند اما هرکس به قدر توقع خویش بزرگی یافت. یکی با توقع امر ممکن بزرگی یافت و دیگری با توقع امر ابدی، اما آن‌کس که ناممکن را می‌خواست از همه بزرگتر شد.
یکایک آنان باید به‌یاد آورده شوند اما هرکس به‌قدر عظمت آنچه با آن زورآزمایی می‌کرد بزرگی یافت. زیرا آن‌کس که با جهان ستیز کرد با چیرگی بر جهان بزرگ شد و آن‌کس که با خویشتن نبرد کرد با چیرگی بر خویشتن بزرگ شد. اما آن‌کس که با خدا زورآزمایی کرد از همه بزرگتر بود.
برشی از کتاب «ترس و لرز»