یکی از رسومی که مردم خراسان‌رضوی و به‌ویژه در شهرستان‌های این استان از دیرباز آن را صورت می‌دادند، چلک‌زنی بوده است. منظور از چلک‌زنی؛ نواختن به وسیله دو چوب بر پیت‌های قدیمی و خالی نفت است که صدایی خوش از آن با هنرمندی هنرمندان بیرون می‌آمد.
چلک‌زنی به‌ویژه در هنگام سحر کاربرد داشته و به این وسیله زمان سحر به مردم اعلام می‌شده تا بیدار باشند و مراسم سنتی و زیبای ماه مبارک رمضان را در سحر به جا بیاورند.
همچنین در گذشته‌های دور که نه ساعت زنگ‌داری بود و نه تلفنی، از روش‌های دیگر برای بیدارکردن روزه‌داران در سحر استفاده می‌کردند؛ بدین صورت فردی به نام طبال یا طبل‌زن یک‌ساعت مانده به اذان صبح به بام خانه می‌رفت و در ابتدا با ذکر صلوات بر محمد و آل محمد(ص) شروع و سپس صدای خود را بلندتر می‌کرد و طبلی را به دست می‌گرفت و آرام‌آرام به طبل می‌کوبید تا مردم بیدار شوند یا طبلی به دوش می‌انداخت و در کوچه‌های شهر به راه می‌افتاد و با روشن‌شدن چراغ‌ها که نشان از بیدارشدن روزه‌داران است، طبال دیگر طبل نمی‌زد.
ملاقه‌زنی رسم دیگری در خراسان‌رضوی بود. در شب بیست‌وهفتم ماه رمضان افراد صورت خود را می‌پوشاندند و به درِ منازل برای گرفتن طعام و شیرینی می‌رفتند و گاهی به دلیل مراجعه چندباره به درِ منازل روی آنها آب می‌ریختند و جشن می‌گرفتند.