شهروند| «استراحت مطلق» به خاطر ممیزهای وارد شده بر آن به سی‌‌ سومین جشنواره فیلم فجر راه نیافت و خالی بودن جای این فیلم در میان فهرست 22 فیلمی که در بخش سودای سیمرغ جشنواره با هم به رقابت می‌پردازند حرف و حدیث‌های زیادی در بر داشت تا آن‌جا که عبدالرضا کاهانی را مجبور به برگزاری نشست خبری برای توضیحات بیشتر درباره فیلمش کرد.
کاهانی چند روزی است که تلاش می‌کند درباره اتفاقاتی که برای فیلم اخیرش افتاده حرف نزند تا رفتارش شبیه به گذشته نباشد: «متاسفانه طی سال‌های گذشته چهره‌ای از من به سینما معرفی شده که همیشه درحال اعتراض است. دو‌سال گذشته هیچ گفت‌وگویی با رسانه‌های داخلی نداشتیم اما در روزهای گذشته آن‌قدر بی‌احترامی و بداخلاقی دیدم که احساس کردم باید با اهالی رسانه رو در رو صحبت کنم.» او از این‌که فیلمش در جشنواره فجر پذیرفته نشده، تعجب نکرده این را خودش می‌گوید و اضافه می‌کند که: «چیز عجیبی نیست! درواقع چه زمانی فیلم‌های من در جشنواره فجر حضور داشت که امسال هم حضور داشته باشد؟ اگر فیلم من برای جشنواره انتخاب می‌شد، جای تعجب داشت. متاسفانه دوستان ما در جشنواره فیلم فجر رفتاری کپی‌برداری شده از روی دست مسئولان قبلی سینما دارند. به‌عنوان مثال می‌گویند فیلم من برای حضور در جشنواره، رای نیاورده است. درست همان حرفی که سجادپور درباره فیلم‌هایی مثل «هیچ»، «اسب حیوان نجیبی است» و «بی‌خود و بی‌جهت» می‌گفت.»
او به اتفاقاتی که درباره داوری «استراحت مطلق» در جشنواره صورت گرفت، اشاره کرد: «مسأله حیرت‌انگیز در این میان این است که حرف‌هایی قبل از اعلام اسامی فیلم‌های بخش مسابقه با من زده شده بود و جلساتی از سوی مسئولان وزارت ارشاد و فستیوال فجر با من برگزار شد. این جلسات به گونه‌ای پیش‌رفته بود که تاریخ نمایش فیلم در سینمای رسانه معلوم شده بود البته زمان نمایش با هماهنگی خود من و براساس زمانی که بتواند حساسیت‌های کمتری را در پی داشته باشد انتخاب شده بود حتی در این جلسه درباره فیلمی که در خارج از ایران ساخته‌ام نیز صحبت به میان آمد و قرار شد این فیلم اردیبهشت‌ماه در بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر اکران شود. من در این میان برای اولین‌بار با یک مدیر سینمایی شام خوردم و تصمیم گرفتم سانسور فیلم را بپذیرم حتی با پای خودم به وزارت ارشاد رفتم و تعهد شفاهی دادم که تغییرات موردنظر آنها را در فیلم اعمال کنم اما درنهایت این دوستان نسبت به قول‌های من اعتماد نداشتند.»
کاهانی هدفش از فرستادن فیلمش به جشنواره را راحت‌تر اکران شدن فیلمش توصیف می‌کند: «ما می‌خواستیم زودتر برای فیلم پروانه نمایش بگیریم زیرا از اواخر مهرماه درخواست پروانه نمایش داده‌ایم که همچنان بلاتکلیف است. تا این‌که دوستی پیشنهاد حضور فیلم در جشنواره را داد، شاید که واکنش‌ها به کمتر اصلاح شدن فیلم کمک کند.»
او تأکید کرد که فیلمش را حتما بعد از جشنواره اکران خواهد کرد و دلیل صحبت قاطعانه‌اش را تلاش خودش می‌داند: «من جزو فیلمسازانی نیستم که فقط فیلم بسازم و بعد از آن بروم خانه و بخوابم. من همیشه برای اکران فیلم‌هایم مبارزه کردم چراکه حیات سینمای من به فروش فیلم‌هایم است. اتکایم به تلاش خودم است. کسی به من قول اکران نداده‌ است اما خودم به خودم قول داده‌ام.»