آواز همدلی از قرنطینه

فرشته کیانی- شهروندآنلاین: این آخر هفته، دقیقا یک سال از نخستین قرنطینه موقتی ایتالیا می‌گذرد. تعطیلات فقط در مناطق خاص (مانند لومباردی و امیلیا رومانیا) و در بخش‌های خاص (مانند مدارس) بود، اما اقدامات احتیاطی جدی و شدید دنیا را شوکه کرد! این کشور فقط 152 مورد ابتلا و سه مرگ بر اثر کووید- 19 ثبت کرده بود، بنابراین به نظر می‌رسید واکنش‌ها بیش از حد است!

اما هر روز که می‌گذشت، تعطیلات گسترده‌تر می‌شد. تا چهارم مارس 2020، همه مدارس در ایتالیا تعطیل شد. یک هفته بعد، کل کشور در قرنطینه کامل قرار گرفت. تا دوازدهم مارس، یک‌هزار مرگ رخ داد (آن زمان به نظر می‌رسید این تعداد وحشتناک است) و فقط چهار روز بعد، از 2هزار نفر عبور کردیم.

بیشتر کشورهای دیگر هنوز میهمانی می‌گرفتند، زمانی که ما در خانه‌های خود زندانی بودیم و صحنه‌های فیلمی آخرالزمانی را در اخبار تماشا می‌کردیم: پزشکان با لباس‌های مخصوص و محافظ، بخش‌های بیمارستان پر از کپسول‌های اکسیژن و مُرده‌ها در تابوت، تا اینکه ارتش فراخوانده شد!

 اقتصاد ایتالیا در قرنطینه به زانو درآمده بود. گردشگرانِ اندکی برای تعطیلات خود، اینجا را نشان کرده بودند و رستوران‌ها و کافه‌ها با ساعات کاری کاهش‌یافته و قوانین در حال تغییر دست‌وپنجه نرم می‌کردند.

حالا دیگر شاهد مرگ یک‌هزار نفر در روز بودیم! پارما، شهری که من در آن زندگی می‌کنم، آن‌قدر ساکت بود که تقریبا تنها صدا، آواز پرندگان و آژیر آمبولانس‌ها بود!

در آن هفته‌های ترسناک و وحشتناک، مبارزه‌طلبی و مقاومتی پرشور وجود داشت؛ هنگامی که حومه شهر با هم آواز می‌خوانند و خانواده‌ها از پنجره‌ها و بالکن‌ها به هم می‌پیوستند. نوازندگان ویولن و گیتاریست‌ها بالکن‌های خود را به استیج تبدیل کردند و در به‌یادماندنی‌ترین حالت، دو دختر جوان بین پشت‌بام‌های خود در جنوا تنیس بازی کردند!

با وجود غم و اندوه، اتفاق خارق‌العاده‌ای در حال رخ دادن بود: در کانال‌های تمیز ونیز دسته‌های بزرگ ماهی وجود داشت و خرگوش‌ها و آهوها در پارک‌های عمومی و زمین‌های گلف پرسه می‌زدند!

این دوره‌ای بود که نه‌تنها درک خارجی‌ها از ایتالیا، بلکه دیدگاه ایتالیایی‌ها به یکدیگر تغییر کرد. آنان اغلب رفتار کلیشه‌ای و قالبی دارند، فاقد نبوغ و ابتکار، با خودشان و به همان اندازه با خارجی‌ها. به عنوان ملتی که قانون یا مقررات را به نفع خود تفسیر می‌کنند یا تغییر می‌دهند، مشتاق دور زدن منافع عمومی برای منافع شخصی‌اند. اما در تمام آن بهار، کشور پیرو قانون، منظم، رام و مطیع بود. در حالی ‌که سایر کشورها در پیروی از دستورالعمل‌ها بی‌اشتیاق بودند، همه ایتالیا پایبند مقررات و قوانین بود.

وقتی در پایان ماه مارس 10هزار مرگ را پشت سر گذاشتیم، سپس 20هزار در اواسط آوریل و 30هزار در اوایل ماه می، حال و احوال هم تغییر کرد! سرخوشی و شعف عجیب‌وغریب از بین رفته بود و شعار «همه چیز خوب خواهد شد» که روی ملحفه‌های آویزان از بسیاری از بالکن‌ها دیده می‌شد، اگر نگوییم نیشدار و توهین‌آمیز، چرند می‌نمود!

اقتصاد ایتالیا به زانو درآمده بود. گردشگرانِ اندکی برای تعطیلات خود، اینجا را نشان کرده بودند و رستوران‌ها و کافه‌ها با ساعات کاری کاهش‌یافته و قوانین در حال تغییر دست‌وپنجه نرم می‌کردند. دوستم، لوکا، صریحا می‌گوید اگر تنها درآمد من از این رستوران بود، من به خودم شلیک می‌کردم!

متاسفأنه بسیاری این کار را کردند. اواسط ماه می حداقل 14 تاجر به دلیل فاجعه اقتصادی جان خود را گرفتند! تا سپتامبر این رقم به 71 نفر رسید! پشت آن تراژدی‌ها، مصائب دیگری بود: ورشکستگی، طلاق و خشونت خانگی. بیکاری اکنون 9 درصد و بیکاری جوانان 30 درصد است. در آن ارقام نگران‌کننده بی‌تعادلی جنسیتی حیرت‌انگیزی وجود دارد: از 444 هزار نفری که در سال 2020 شغل خود را از دست دادند، 312 هزار نفر (یا 70 درصد) زن بودند!

این رنج اقتصادی پیامدهای محسوس داشته است. همان‌طور که غالبا اتفاق می‌افتد، وقتی دولت ایتالیا در بحرانی، بی‌دست و پا و بی‌روحیه به نظر می‌رسد، جرم سازمان‌یافته رخ می‌نماید. در این مورد مافیا وارد فعالیت‌های سودجویانه شد.

اما در این میان، همبستگی و همکاری حقیقی هم افزایش یافته است. با توجه به آگاهی روزافزون از آسیب‌پذیری ضعیف‌ترین افراد جامعه، انجمن‌های داوطلبانه، موسسات خیریه و بانک‌های غذایی غیررسمی برای محافظت از آنان ایجاد شده‌ است.

در برشیا، یکی از شهرهایی که از کووید-19 بسیار آسیب دید، یاس، یک ایتالیایی – فلسطینی  Cibo Per Tutti (غذا برای همه) ایجاد کرد که هر هفته حداکثر 450 بسته غذایی توزیع می‌کند.

تغییرات لطیف دیگری هم وجود داشته است. از سال 2006، 2.4 میلیون ایتالیایی، که بسیاری از آنان جوان و دارای مهارت بالایی هستند، مهاجرت کرده‌اند؛ به این معنی که 9 درصد از جمعیت ایتالیا اکنون در خارج از کشور زندگی می‌کنند. اما در 12 ماه گذشته روند فرار مغزها معکوس شده است!

در این میان شاید بدبینی‌ به بهترین شکل در کاهش میزان زاد و ولد منعکس شده است. حتی قبل از همه‌گیری، میزان زاد و ولد در ایتالیا کم بود، اما در دسامبر سال 2020 – 9 ماه پس از قرنطینه اولیه– ولادت‌ها 21.6 درصد کاهش داشت. پیش‌بینی می‌شود تولد برای سال 2020، 408 هزار باشد که کمترین میزان سالانه از زمان اتحاد ایتالیا (جنبشی سیاسی – اجتماعی که طی آن دولت‌های مختلف شبه‌جزیره ایتالیا با نام دولت ایتالیا در سده نوزدهم گرد هم آمدند و یکی شدند) در سال 1861 است.

این ارقام چشمگیر است، زیرا این کشور جمعیتی به‌شدت سالخورده دارد. این واقعیت که تقریبا 17 درصد کشور بیش از 70 سال و 7.2 درصد بیش از 80 سال دارند، دلیل اصلی میزان بالای مرگ‌ومیر ایتالیا بر اثر کووید-19 شناخته می‌شود. اکنون بیش از 95 هزار نفر در ایتالیا به دلیل بیماری کووید-19 جان خود را از دست داده‌اند.

چشم‌انداز اقتصادی نیز همچنان وحشتناک است: در سال گذشته، نسبت بدهی ایتالیا به تولید ناخالص داخلی با 33 درصد افزایش به 160 درصد رسید.

اما ایتالیا اکنون هوشیار، مقاوم و مصمم است.

منبع: گاردین

اینجا کلیک کنید.