فائزه درخشانی فعال اجتماعی
در یادداشت‌های قبلی این مجموعه پیشنهاداتمان را به آدم‌های معمولی و اساتید نوشتیم. پیشنهاداتی که همگی درباره روش‌های کمک به کارآفرینی و کارآفرینان بودند. در این یادداشت می‌خواهیم به کمکی بپردازیم که قانون‌گذاران در عرصه‌ها و ساحت‌های مختلف می‌توانند به کارآفرینان بکنند.
فکر کنید شما یک کارآفرین هستید که به‌دنبال ثبت کار و کسب مجوزهای لازم‌‌اید، یا این‌که چند ماهی از شروع فعالیت‌تان گذشته و برای انجام کاری گذرتان به ادارات دولتی افتاده است. مطمئن باشید به این زودی و آسانی نمی‌توانید کارتان را تمام کنید. حالاحالاها باید امروز بروید و فردا بیایید، منتظر نتیجه استعلام‌ها بمانید و از این اداره به آن اداره و از این اتاق به آن اتاق بروید.
کم‌کردن بروکراسی، شاه‌کلید حل قسمت بزرگی از مشکلات ما است. طی سال‌های اخیر اقداماتی جهت الکترونیک‌کردن بخشی از دولت انجام شده است. اما بروکراسی همچنان بر قسمت اعظم سیستم کاری ما حکمرانی می‌کند. آیا ممکن نیست قانون‌گذاران به حذف زواید بیهوده اقدام کنند؟ کاری که نه‌تنها باعث سرعت‌گرفتن کارها و راحت‌شدن کارآفرینان می‌شود که در مصارف بودجه دولتی نیز صرفه‌جویی می‌کند.
بعد می‌رسیم به مشکل مالیات‌ها که خود قصه‌ایست پر آب چشم! بسیار اتفاق افتاده که کسب‌وکارهای نوپا در همان سال‌اول یا دوم با مشکل مالیات‌های عجیب‌وغریب روبه‌رو شوند. حال نمی‌خواهیم به‌دلایل این امر بپردازیم، ولی آیا ممکن نیست قوانینی متفاوت و توأم با آسان‌گیری، لااقل برای سال‌اول فعالیت کسب‌وکارها تدوین شود؟ مثلا دولت برای ایجاد هر شغل جدید باید مقادیر کلانی از بودجه را هزینه کند، آیا نمی‌شود قسمتی از این هزینه را به‌شکلی1جهت‌دار در حمایت از کسب‌وکارهای نوپا صرف کرد؟
من در این‌جا به‌عنوان کسی که در یک کسب‌وکار اجتماعی فعالیت می‌کند، درخواست بیشتری هم از قانون‌گذاران دارم. آیا نمی‌شود از پتانسیل‌های این شیوه جدید که می‌تواند کمک بزرگی برای حل مشکلات کوچک و بزرگ کشورمان باشد با تصویب قوانین حمایتی استفاده کنیم؟
در صورتی که کسب‌وکارهای اجتماعی شیوه ثبت منحصر به خود را داشته باشند و از پرداخت مالیات معاف شوند، این امر می‌تواند کمک بزرگی در ترغیب جوانان به استفاده از این شیوه باشد. این مسأله با توجه به متعهد شدن قانونی این کسب‌وکارها در عدم‌برداشت سود شخصی (نه هزینه‌ها) امری کاملا ممکن خواهد بود.
البته من هم مثل شما می‌دانم همیشه آدم‌هایی وجود دارند که با‌هزار دوز و کلک می‌خواهند از زیر بار پرداخت مالیات فرار کنند. اما ما این‌جا درباره آدم‌های معمولی حرف می‌زنیم. «ما»یی که ترجیح می‌دهیم ساده و سالم زندگی کنیم و از پنهانکاری خوشمان نمی‌آید. پس بدیهی است که از وجود قوانین نظارتی در جهت اعمال درست قوانین استقبال می‌کنیم.
کارآفرینی در عین لذت‌بخش بودن، سخت هم هست. با مشکلات ناگهانی روبه‌رو شدن، با نوسان‌ها دست‌وپنجه نرم کردن، با سلایق دایما درحال تغییر سازگار شدن، فقط یک ذره کوچک از کارهایی هستند که یک کارآفرین باید با آنها کنار بیاید. قانون‌گذاران در سطوح مختلف از نمایندگان مجلس تا نویسندگان آیین‌نامه‌های اجرایی، می‌توانند لااقل با هموارتر کردن بستر قانونی کار مایه‌دلگرمی باشند.
پی‌نوشت:
1. کسب و کار اجتماعی یا social business به کسب و کاری گفته می شود که برای حل یک مشکل اجتماعی راه اندازی می شود و سود حاصل از آن برای بهبود و گسترش کار به کار می رود. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به نوشته های محمد یونس مراجعه کنید.