|  شهرام ریاحی  |   روانشناس|

مبتلایان به اختلالات روانپریشی مانند اسکیزوفرنی، نسبت به اختلال خود بینش و آگاهی ندارند بنابراین دنبال درمان نیز نمی‌روند و همیشه دیگران را بیمار می‌دانند.
«پذیرش» یکی از مفاهیمی است که در خودمراقبتی روانی مطرح است. پذیرش زندگی و گذر آن در خودمراقبتی روانی حایز اهمیت است. این‌که زمان به عقب کشیده نمی‌شود یا به قول معروف خلاف جریان نمی‌توان شنا کرد یک واقعیت است، معمولا افراد آرزویی می‌کنند که مستلزم برگشت به گذشته بوده یا با توانایی‌های آنها تناسب ندارد.  شاید یکی از دلایلی که برخی به آرزوهایشان نمی‌رسند همین موضوع باشد. فرد نمی‌تواند آرزویی کند که تحقق‌ آن غیرممکن است، اما به صرف آرزو و فکر کردن به آن به وقوع بپیوندد مثلا  امکان ندارد فردی که پزشکی نخوانده است از ته دل و با تمام وجود آرزو کند که ظرف سه ماه پزشک شود و این اتفاق نیز برایش بیفتد.  فرد باید توانایی‌های خود را بشناسد و آنها را بپذیرد.  برای تحقق اهداف نیاز به زمان و برنامه منطقی وجود دارد، همچنین پیش‌بینی احتمالات، خطرات و عاقلانه گام برداشتن جهت رسیدن به آرزوها ضروری است.
پذیرش سختی‌ها، دشواری‌ها و رنج‌ها یکی از ملزومات در راه رسیدن به آرزوها و اهداف است.
باید پذیرفت هر چیزی که به دست آورده می‌شود چیز دیگری از دست می‌رود و این یک اصل است، امکان ندارد فردی متخصص قلب و عروق شود و چیزی از دست ندهد، فردی که پا به این عرصه می‌گذارد می‌پذیرد که چندین‌سال از بهترین لحظات عمرش را صرف کند تا به این درجه برسد، یک متخصص قلب و عروق پذیرفته که «زمان» یکی از مواردی است که وی در قبال متخصص شدن باید صرف کند، بنابراین تأکید ما بر پذیرش آگاهانه است.
پذیرش آگاهانه از ارکان زندگی سالم، آرام و رسیدن به خودشکوفایی است. گام اول برای یک بیمار پذیرش بیماری است اگر بیمار اختلال خود را نپذیرد، زمان زیادی را برای درمان از دست می‌دهد هر چند ممکن است ماه‌ها و سال‌ها با یک بیماری مبارزه و آن را  انکار کند.
مبتلایان به اختلالات روان‌پریشی مانند اسکیزوفرنی، نسبت به اختلال خود بینش و آگاهی ندارند بنابراین دنبال درمان نیز نمی‌روند و همیشه دیگران را بیمار می‌دانند،‌ به همین دلیل است که مبتلایان به اسکیزوفرنی خودمراقبتی ضعیفی دارند، در بیماری‌های خفیف‌تر نیز پذیرش گام اول درمان است اگر فرد افسرده نشانه‌های افسردگی را در خود نبیند و افسردگی خود را نپذیرد به دنبال درمان نیز نمی‌رود.  در مشکلات خفیف‌تر هم پذیرش مهم است، دانش‌آموزی که توانایی خود را نشناسد و دچار افت تحصیلی شود اگر تغییرات نمره خود را قبول نداشته باشد شروع به بررسی علل افت تحصیلی نخواهد کرد  بنابراین این موضوع برطرف نمی‌شود، در نتیجه پذیرش به عواملی مانند انتظار عملکرد، انتظار تلاش و کوشش، تأثیر اجتماع و شرایط تسهیل‌کننده بستگی دارد.
بازخورد در پذیرش آگاهانه موثر است و این به معنی نظارت آگاهانه بر افکار، هیجانات و رفتار خود است، ما باید به نشانه‌هایی که از طرف دیگران و محیط اطرافمان می‌رسد دقت کرده و براساس آن خود را تنظیم و مدیریت کنیم بنابراین در پذیرش مشکل و اختلال، بررسی و کاوش در خود، دریافت بازخوردها، تحلیل ‌آنها و شناخت لحظه به لحظه ذهن، جسم و رفتار حایز اهمیت است.
در نهایت فرد اگر خود توانایی‌ها، محدودیت‌ها، استعدادها و رنج پیشرفت و ارتقا و موفقیت را بپذیرد استرس‌هایش را کنترل کرده و به آرامش درونی می‌رسد و از این طریق بخشی از خودمراقبتی را به خوبی انجام داده است.