|  ارنستو چه‌گوارا|

اگر انسان ماجراجویی پیشه كند، بی‌تردید تجربه‌هایی كسب می‌كند كه دیگران از آن محرومند.
ما برای در پیش گرفتن این سفر، شیر یا خط انداختیم. شیر آمد؛ یعنی باید رفت.
و ما رفتیم. اگر خط هم می‌آمد و حتی اگر 10 بار پشت سر هم خط می‌آمد،
ما آن را شیر می‌دیدیم و به راه می‌افتادیم.
انسان میزان همه چیز است. نگاه من است که به همه‌چیز معنا می‌دهد.
ما می‌خواستیم این‌گونه باشد و شد. مهم نبود که آیا شتابزده تصمیم گرفتیم یا نه. مهم آن بود که گام در راهی می‌گذاشتیم که دوست داشتیم. ما به راه افتادیم و رفتیم و رفتیم. هنگامی که باز گشتیم دیگر آن آدم پیشین نبودیم.
عوض شده بودیم. سفر نگاه ما را به اوج‌ها برده بود.
بزرگتر شده بودیم...!
برشی از کتاب « خاطرات سفر با موتورسیکلت »