منصور ابراهیمزاده کارشناس فوتبال
پیشینه جام ملتهای آسیا هرگز کیفیت بالایی از این مسابقات در گذشته را نشان نمیدهد و همین امر باعث دستکم گرفتهشدن مسابقات جام ملتها میشود ولی با بازیهای انجام شده از جام شانزدهم کاملا خلاف این مسأله ثابت شد. بازی اول جامملتها میان استرالیا و کویت زنگی را به صدا درآورد تا اهالی قارهکهن متوجه شوند مسابقات در سطح بالایی برگزار میشود.
در این شرایط مسابقات ایران در رقابتهای باکیفیت کنونی امروز استارت میخورد. سبک بازی تیم تحت هدایت کارلوس کیروش انجام بازی متمرکز در خط دفاع است و در این حالوهوا تیم نیاز به چشمدوختن به ضدحملات دارد. با وجود تمام انتقادهای اخیر از نوع بازی تیمملی، ما نباید نگرانی بابت این مسأله داشته باشیم. کاملا واضح است که فوتبال کشورهای عربی بر پایه فوتبال به معنای واقعیاش نیست. به عبارت بهتر آنها همانقدر که برای گلزدن عجله دارند، برای حفظ آن در کار حریف تأخیر میاندازند. پس بهترین شیوه این است که تمام روزنهها را برای رسیدن به گل توسط حریفان ببندیم. با سیستم کیروش این کار در بازی با حریفان عربزبان به خوبی انجام میشود. از سوی دیگر آنها به واسطه عجله ذاتیشان برای رسیدن به گل وقتی با سد تدافعی ایران برخورد میکنند، به ناچار بازتر شده و همین مسأله فرصت را برای ضدحمله ایران با استفاده از دو مهاجم کاذب و سرعتی در کنارهها مهیا میکند. از طرف دیگر چون پشت دفاع حریفان خالی میماند، هافبک پشت فورواردها نیز به خط حمله اضافه میشود و عملا با 4 مهاجم دروازه حریف مورد هجوم قرار میگیرد. به صورت خاص در بازی ایران و بحرین باید کاری کنیم که این تیم از دروازه خود فاصله بگیرد. کند بودن مدافعان و هافبکهای بحرین به خوبی به نفرات سرعتی ما اجازه کار با توپ را میدهد و آنوقت نقش دقت در ضربات آخر به خوبی خود را نشان میدهد.بهطورکلی، وقتی نام بحرین میآید، همه ما ایرانیها حال خوشی دستمان نمیدهد. هم خوشحال میشویم که فرصت دیگری برای تحقیر کشوری که در طول تاریخ همیشه سرکشیشان را نزد ایرانیان آشکار کردهاند، نصیبمان شده و هم اینکه نوعی ترس کاذب هم به وجود میآید که فوتبال بحرینی باز هم گربهسیاه فوتبال ما شود. در چنین شرایطی کیروش بیش از هر چیز باید روی مسائل روحی و روانی بازیکنان کار کند؛ او بیش از اینکه تاکتیکهایش را برای بازیکنان شرح دهد، باید عاملی باشد برای حفظ آرامش تیم تا اسیر مسائل حاشیهای نشود.