فضای زندگی سالمندان نامناسب است
زندگی با ویژگی‌های خاصی که در کشور ما دارد و فضای ویژه‌ای که در زندگی روزمره ما هست، ما را آدم‌های قانعی بار آورده است. ما چنان قانع هستیم که وقتی سالمندآزاری در کشورمان کم باشد، کلاه‌مان را به هوا می‌اندازیم. همین که حداقل حقوق آنان رعایت شود، خوشحالیم. آن‌قدر درباره نحوه برخورد نامناسب با سالمندان خبر شنیده‌ایم و از نزدیک با نمونه‌های آن برخورد کرده‌ایم که در کل به آدم‌های قانعی تبدیل شده‌ایم.
مسلم این است که جمعیت ایران به سوی سالخوردگی پیش می‌رود. اگر طبق یکی از تعریف‌های سالمندی، سالمندان را افراد بالای 60 سال در نظر بگیریم، درحال‌حاضر افراد بالای ۶۰ سال در کشور هشت/ یک‌درصد از کل جمعیت ایران را تشکیل داده‌اند. نرخ رشد این گروه، سریع‌تر از نرخ رشد دیگر گروه‌های سنی است. آمار‌های رسمی کشور می‌گویند که نرخ رشد جمعیت سالانه کمتر از یک/ پنج‌درصد است، درحالی‌که این نرخ برای سالمندان ۶۰ تا ۶۵ سال حدود چهار/ سه‌درصد است. همه این موارد نشان می‌دهد که باید برنامه‌ریزی مناسبی برای شکل‌گرفتن یک فضای مناسب جهت زندگی سالمندان انجام شود. برنامه‌ای که می‌تواند شامل ساماندهی معابر شهری برای حضور و فعالیت حداکثری سالمندان در جامعه تا تکریم و احترام به آنها برای ادامه یک زندگی محترمانه باشد.
اگر بخواهم در یک جمله از فضای زندگی صحبت کنم، از فضایی بحث می‌کنم که مدنظر سالمندان کشور است و آرزو دارم که سالمندان به جایگاهی که شایسته آنهاست، دست پیدا کنند. متاسفانه درحال‌حاضر شرایط زندگی برای سالمندان، شایسته آنها نیست و با ترس و فقدان آرامش روانی زندگی می‌کنند. ما برای آن‌که بتوانیم درباره این موضوع گام موثر برداریم، باید از تمام گروه‌های مختلف در زمینه حقوق سالمندان، مدد گیریم و با یاری آنها یک گام جدی در راستای ساختن فضای امن و با آرامش برداریم.