کتایون خوشابی روانپزشک کودک
پدر و مادر؛ نه مادر!
باتوجهبه اینکه کودکان، محصول مشترک تربیت والدین هستند، لذا نمیتوان نقش پدران را در این زمینه نادیده گرفت. متاسفانه پدران امروز ما به شدت درگیر کار هستند و در سیستم خانواده، حضور کمرنگی دارند؛ اما برای تربیت، خصوصا برای تربیت پسران، حضور پررنگ پدر، نقش بسزایی دارد. اگر بخواهیم در مورد سبکهای تربیتی فرزندان صحبت کنیم، 4 دسته از خانوادهها، متصور است؛
دسته اول، سبک تربیتی مستبدانه
این سبک تربیتی در دوران گذشته و در جوامع مختلف، شایعتر بوده است. در این نوع سبک تربیتی که بیشتر در خانوادههای پدرسالار دیده میشود، پدر، رفتاری مستبدانه دارد که از فرزندان، انتظار حرف شنوی و فرمانبری مطلق دارد. درحقیقت، سلسله مراتب از طرف پدر به فرزندان ابلاغ میشود و فرزندان، محکوم به پذیرش هستند.
در این نوع فرزند پروری، به دلیل فشاری که روی فرزندان وجود دارد و اینکه «نه» شنیدن والدین از طرف کودکان، جایی ندارد، باعث ایجاد احساس ناامیدی و سرخوردگی در فرزندان میشود. همین موجب میشود تا این افراد، مستعد افسردگی در دوران کودکی و نوجوانی میشوند. زمانیکه این فرزندان، بزرگ میشوند، افرادی با اعتماد بهنفس پایین، احساس ناامیدی، ناکامی و درماندگی آموخته شده و افسردگی خواهند بود.
دسته دوم، سبک تربیتی سهلگیر
این نوع سبک تربیتی که در نسل امروز، بیشتر شاهد آن هستیم، پدر و مادر در تربیت فرزندان، سهلگیر هستند. فرزندسالاری در خانه حاکم است و فرزندان، حاکم بلامنازع خانه هستند. بهطور کلی، ابزار قدرت، دست فرزندان است. آنها هرکاری که دلشان میخواهد، انجام میدهند و همه درخواستهای آنها، با پاسخ «بله» از طرف والدین، پذیرفته میشود.
نتیجه استفاده از چنین سبک تربیتی، پرورش کودکانی خودشیفته، پرتوقع و با آستانه تحمل پایین است. کودکانی به شدت شکننده که انتظار رفتاری مشابه رفتار والدینشان، از جامعه و دیگر افراد را نیز دارند. جامعه، چنین رفتاری با آنها ندارد و بنابراین، این کودکان از همهچیز ناراضی هستند. از مهدکودک، مدرسه، همسالان، مربیان و ...
دسته سوم، سبک تربیتی مقتدرانه
در اینگونه سبک تربیتی، در عین حال که والدین از نظر عاطفی، توجه و حمایت کافی را به فرزندان خود دارند، از طرف دیگر، در زمان لازم، با فرزندانشان با قاطعیت برخورد میکنند و بهطور کلی، پدر و مادرهای قوی و در عین حال مهربانی هستند. در این سبک تربیتی، کودکان بهطور نرمال و طبیعی پرورش پیدا میکنند و در بزرگسالی، افراد موفقی خواهند بود.
دسته چهارم، سبک تربیتی بیتفاوت
همانطور که از نام آن مشخص است، در خانوادههایی با چنین سبک تربیتی، همانند خانوادههای سهلگیر، هیچکس از نظر موقعیتی، سر جای خود نیست. در سبک بیتفاوت، حد و مرزی وجود ندارد. بچهها بهصورت خود رو، بزرگ میشوند. پدر و مادرها توجه و حمایت عاطفی لازم را به فرزندان ندارند و ابزار کنترل هم کمتر وجود دارد. خانه مثل خوابگاه است که افراد در کنار هم زندگی میکنند اما هرکسی ساز خود را میزند.
دوگانه «یادگیری و آموزش- سرشت و نهاد»
در بسیاری از موارد، خانوادههایی که سبک تربیتی مقتدرانه - یعنی بهترین سبک فرزندپروری - را استفاده میکنند، چنینچیزی را از خانوادههایشان آموختهاند و در کنار آن، تنها مسأله نگرش و عمل نیست.
والدین، نیاز به آموزش هم دارند. کلاسهای فرزندپروری، این روشها را به خانوادهها میآموزد که چگونه توازنی میان قدرت و عاطفه برای رابطه با فرزندانشان، برقرار کنند. بنابراین، بخشی از نحوه تربیت فرزندان، باید بهصورت یادگیری و آموزش باشد؛ و بخشی دیگر نیز به صورت سرشتی و نهادی باشد که از خانوادههای خود، چنین سبکهایی را آموخته باشند. اغلب ما با فرزندانمان آنگونه رفتار میکنیم که با ما رفتار شده است. اگر ما در معرض خشونت بوده باشیم، ممکن است ما نیز همین رفتار را با فرزندانمان داشته باشیم و برعکس، اگر پدران و مادران سهلگیری داشته باشیم، ممکن است با همان روش تربیتی با فرزندانمان رفتار کنیم. اینجاست که نقش آموزش بسیار پررنگ میشود.
خوشبختانه امروزه خانوادههای زیادی از کلاسها و جلسات مشاورهای برای تربیت فرزندانشان استفاده میکنند.
درحال حاضر، میبینیم که استقبال خوبی میشود و خانوادههای امروز، نسبت به گذشته، تمایل بیشتری به آموزش و یادگیری و بالابردن آگاهی خودشان نسبت به فرزندانشان دارند. معمولا از تمام اقشار جامعه، مراجعهکننده داریم. مهم، استمرار است که خانوادهها در امر آموزش باید داشته باشند. بدیهی است، خانوادههایی که گرفتارترند یا با مسائل مالی بیشتری درگیرند، فرصت یا نگرش کافی برای حضور در این کلاسها را کمتر واجد هستند. خانوادههایی که آزادتر هستند و مسائل مالی کمتری دارند، ممکن است بهتر بتوانند از این جلسات آموزشی استفاده کنند.
تفاوت تربیتی مادران امروز و دیروز
خوشبختانه، مادران امروز نسبت به مادران قدیمی کمتر خشن هستند. از تنبیه بدنی در روشهای تربیتی امروز کمتر استفاده میشود. برای مشاوره و ارتقای سطح دانش تربیتی فرزندان، بیشتر به مراکز آموزشی و روانشناسان مراجعه میکنند. سطح فرهنگ و آگاهی مادران امروز، نسبت به یک یا 2 دهه پیش، متفاوت و بیشتر شده است. استفاده از رسانهها، وسایل ارتباط جمعی، کمک موثری به خانوادهها، بهخصوص مادران برای بالابردن سطح آگاهیشان میکند. خوشبختانه، خانوادهها و بهخصوص مادران کمکم درحال استفاده از روشهای نوین تربیتی هستند و در نسل امروز، با کودک آزاری جسمی یا استفاده از تنبیهات بدنی شدید کمتر مواجه هستیم؛ که خود این میتواند خبر خوشحالکنندهای برای آینده فرزندان ما باشد.