[شهروند] یکی از کشورهایی که در سال پایانی جنگ جهانی دوم یعنی 1945 میلادی به استقلال رسید،  اندونزی بود. جنگ بین‌الملل دوم به برخی کشورها این فرصت را داد که بعد از قرن‌ها از زیر یوغ قدرت‌های بیگانه خارج شده به استقلال برسند. اندونزی دقیقاً یکی از همین چپاول‌شده‌ها بود که حتی نام مستقلی از خود نداشت و به دلیل سیطره استعمارگران هلندی بر آن، «هند هلند» نامیده می‌شد. ابتدا این ژاپنی‌ها بودند که با حملات خود هلندی‌ها را تارومار کرده و سرزمینی که اکنون اندونزی نامیده می‌شود را تصرف کردند. با شکست ژاپنی‌ها در جنگ جهانی دوم و آزاد شدن کشورهای اشغال شده توسط آنان، هلندی‌هایی که حتی نتوانسته بودند به مدت یک هفته در برابر ارتش آلمان نازی مقاومت کنند، بار دیگر طمع اشغال مستعمره قدیمی را در سر می‌پروراندند. اما انقلابیون و استقلال‌طلبان این سرزمین چنین اجازه‌ای به آنها ندادند و در پی جانفشانی‌های دکتر احمد سوکارنو که رهبر استقلال و بعدها نخستین رئیس‌جمهوری اندونزی نام گرفت، استعمارگران هلندی برای همیشه از شرق آسیا رانده شدند تا دکتر سوکارنو با اعلام تشکیل «اندونزی»، پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان مستقل دنیا را بنا کند. دکتر سوکارنو در مدتی کوتاه اندونزی را به جایگاهی رفیع در بین کشورهای شرق آسیا رساند و به عنوان رئیس‌جمهوری پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان جهان، در کنار دو رئیس دولت مسلمان دیگر یعنی جمال عبدالناصر و قوام نکرومه روسای جمهوری مصر و غنا،  نقشی پررنگ در تشکیل جنبش غیرمتعهدها ایفا کرد. اما آرزوهای دور و دراز احمد سوکارنو برای اندونزی، با کودتای نظامی محمد سوهارتو در سال 1967 میلادی نقش بر آب شد. ژنرال محمد سوهارتو که 99 سال پیش در چنین روزی، برابر 8 ژوئن 1929 میلادی در ناحیه کموسوک اندونزی به دنیا آمد، پس از کنار زدن پدر استقلال اندونزی از قدرت، زمام امور کشور را در دست گرفت و به مدت 30 سال بر اندونزی حکم راند. از وقایع مهم دوران حکومت سوهــــارتو می‌تــوان به قتــــل‌عام سیستـــــماتیک چپگـــــراها و کمونیست‌های اندونزی اشاره کرد. فاجعه‌ای با یک میلیون نفر تلفات که همه صفات «نسل‌کشی» را داراست و پس از گذشت نیم قرن هنوز داغ آن بر مردم اندونزی سنگینی می‌کند. سوهارتو، به بهانه نقشه گروه‌های کمونیست و چپگرا برای ساقط کردن دولتش، ارتش را به خیابان‌ها فرستاد تا با کمک گروه‌های شبه‌نظامی ‏اقدام به شناسایی مخالفان و نابودی آنها کنند. نظامیان و نیروهای وفادار به سوهارتو با تشخیص خود، هر کسی را که رنگ  و بوی مخالفت با دولت می‌داد، به قتل رسانده و حتی فرصت حضور در دادگاه‌های نمایشی را نیز به آنان نمی‌دادند. به دلیل سانسور شدید حکومت سوهارتو، هنوز همه ابعاد این نسل‌کشی برای مردم جهان و حتی ساکنان خود اندونزی مکشوف نشده است. ژنرال سوهارتو عاقبت 22 سال پیش، برابر 21 می‌ 1998، در پی اعتراضات گسترده مردمی از قدرت کناره گرفت و 10 سال بعد در جاکارتا درگذشت.