سعیده حسنی
‏ در نوشته‌های قبلی دیدیم شرطی که در مورد آن حرف می‌زنیم ممکن است محتمل باشد یا فرضی و غیر‏محتمل. امروز می‌خواهیم یکی از شرطی‌های مورد علاقه پدران ایرانی را بررسی کنیم. شرطی نوع سوم. تصور ‏کنید شما پارسال هر چقدر پس‌انداز ریالی داشتید مقداری را تبدیل به سکه و دلار و مقداری هم ‏وارد بورس کرده بودید. نتیجه این شرط را امروز می‌توانستید روی زندگی‌تان ببینید و دیگر پس‌اندازتان ‏معادل چند کیلو عنبرنسا نبود. در شرطی نوع سوم شرط به بیان حسرت‌های گذشته می‌پردازیم که اگر فلان ‏کار را کرده بودم امروز فلان وضع را داشتم. اما نه آن کار را کرده‌اید و نه امروز آن وضع را دارید. مثلا ‏اگر آن زمین را مفت مفت نمی‌فروختم الان جزو 10ثروتمند ایران بودم. برای بیان این جملات، قسمت شرط ‏را به صورت گذشته کامل بیان می‌کنیم و برای بیان نتیجه فرضی این شرط از ‏would‏ (یا ‏could‏) به علاوه ‏حال کامل استفاده می‌کنیم:  ‏
If I hadn’t sold that, I would have been the richest man in Iran. ‎
فروخته‌اید رفته است دیگر الان هم ثروتمندترین نیستید. هی حسرت نخورید. به‌هرحال ما معمولی‌ها رانت ‏اطلاعاتی نداریم و نهایتا با استفاده از علوم غریبه و آینه‌بینی و این چیزها بتوانیم دو تا حرکت درست ‏اقتصادی بزنیم. ‏
‏ یک مدل شرطی دیگر هم داریم که به آن ترکیبی می‌گویند که انصافا توضیحش اینجا جا نمی‌شود خودتان ‏بروید بخوانید ولی علی‌الحساب این یک موردش را داشته باشید:  ‏
شرط در زمان حال+ نتیجه در گذشته: من این را خودم خیلی دوست دارم برای سرکوفت زدن خیلی مناسب ‏است. می‌توانید ژست خیرخواهانه بگیرید و در کنارش سابیدن اعصاب دیگران را هم ادامه دهید. مثلا به این ‏جمله دقت کنید:  ‏
If I were you‏...‏
آیا من تو هستم؟ نه نیستم. فرضا اگه تو بودم:  ‏
If I were you, I wouldn’t have done this.‎
اگر جای تو بودم این کار را نمی‌کردم. خاک بر سر بی‌تدبیرت کنند. واقعا برات متأسفم. برو از جلو چشمام ‏دور شو. یکی دو مدل دیگر هم از این ترکیبی‌ها هست که ستون جا ندارد، لذا به یک تمرین بسنده می‌کنیم:  ‏
تمرین: با استفاده از شرطی نوع سوم به عقب برگردید و بگویید چی کار می‌کردید چی می‌شد، یا چی کار ‏نمی‌کردید چی می‌شد یا چی کار نمی‌کردید چی نمی‌شد یا حالا خلاصه هر چی دوست دارید.‏