|  دکتر حاتم زبردست  |   متخصص مغز و اعصاب و روان|

مصرف در دوز بالا و طولانی‌‎مدت داروهای آرامبخش، منجر به ایجاد عوارض گوناگون جسمی در فرد می‎شود.
اگرچه بیشتر مواقع داروها دارای خواص معجزه‎آسای درمانی بسیاری هستند، اما اگر بیشتر از مقدار یا خارج از مدت توصیه ‎شده مصرف شوند، می‎توانند برای بدن اثری همچون سم داشته باشند.  برای مثال شاید حدود 2 کیلو سم بوتولیسم برای از بین بردن کل جمعیت جهان کافی باشد، اما تحقیقات نشان داده این سم دارای خواص درمانی بسیاری است و امروزه برای رفع بسیاری از بیماری‎ها و مشکلات بدنی مورد استفاده قرار می‎گیرد.
گاهی مشاهده می‎شود، بسیاری از افراد بی‎تجربه و ناآگاه که دارای اطلاعات اندکی در حوزه داروها و نحوه مصرف هستند، توصیه‎های درمانی برای مصرف برخی از داروها به بیماران ارایه می‌دهند که ممکن است منجر به ایجاد عوارض و مشکلاتی در فرد شود.
داروها از لحاظ مقدار و طول مدت درمان با هم تفاوت دارند و بسته به نوع بیماری، دوره درمان و مقدار مصرف هم تفاوت دارد. این داروها دو نوع عوارض در فرد بیمار ایجاد می‎کنند، عوارض آنی (همان عوارض ابتدایی مصرف دارو) و عوارض طولانی‎مدت (مصرف در دوز بالا و مدت‎زمان طولانی) که باید پزشک با عوض‎ کردن یا قطع دارو، جلوی این عوارض را بگیرد. مصرف داروهای آرامبخش به گونه‎ای است که از مقدار کم شروع و در فاصله یک هفته تا 10 روز و براساس نظر پزشک، مقدار مصرف بیشتر می‎شود تا بدن و سیستم اعصاب به‌تدریج و آرام خود را با دارو وفق دهند.  در شروع درمان ممکن است بدن واکنش‎هایی نشان داده و دچار ناسازگاری با دارو شود، اما بعد از طی این مدت، اثرات مثبت دارو خود را نشان می‎دهد.
یک پزشک باید میزان حداکثر و حداقل دوز دارو را بداند و به‌تدریج بدن بیمار را با دارو وفق دهد. مصرف در دوز بالا و طولانی‎ مدت، ممکن است باعث ایجاد عوارض ناخواسته‎ای در فرد شده و وی را دچار عوارض گوناگون جسمی کند.
داروهای اعصاب معمولا اعتیادآور نیستند بلکه مصرف طولانی‎ مدت آنها وابستگی و عادت به دارو را در فرد بیمار ایجاد می‎کند. پزشک باید مراقب مقدار مصرف داروی بیمار خود باشد، وی را از عوارض مصرف طولانی‎ مدت آن آگاه سازد، مراقب باشد از مصرف بیش از اندازه آنها پرهیز کند و نهایتا اگر بیمار اصرار به ادامه دارو داشت، آن را با داروی مشابه و کم‎خطرتری جایگزین کند.