جنجال پارازیت‌ها، اگرچه شاید موضوعی سیاسی قلمداد شود اما سلامت مردم و به‌ویژه نقشی که آلودگی‌هایی از این دست روی باروری و سقط‌جنین دارد از نکاتی است که جامعه پزشکی همواره بدان عکس‌العمل نشان داده، آن هم نه‌تنها در ایران که در کل جهان!
ناباروري را اين‌طور تعريف كرده‌اند: ناتواني يك زوج در باردار شدن پس از يك‌سال رابطه بدون جلوگيري از بارداري. ناباروري در 10 تا 15 درصد از زوج‌ها ديده مي‌شود. علل ناباروري مي‌تواند مربوط به زن يا مرد يا هر دو باشد. حدود 40درصد از مشكلات ناباروري مربوط به مردان، 40درصد مربوط به زنان و حدود10درصد مربوط به هر دو است. در حدود 10درصد از زوج‌ها نيز عامل ناباروري مشخص نيست. به عبارت ديگر در اين زوج‌ها هر دو نفر با توجه به انجام آزمايش‌هاي موجود مشكلي ندارند ولي به علل نامشخصي بچه‌دار نمي‌شوند. طي
2 دهه اخير گام‌هاي بلندي در رابطه با تشخيص و درمان ناباروري برداشته شده و حدود 65درصد از زوج‌هاي نابارور با استفاده از روش‌هاي موجود صاحب فرزند شده‌اند.
اما بنا به گفته آخوندی، رئیس مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری ابن‌‌سینا، تحقیقات نشان می‌دهد که میزان باروری در سطح جهانی در 50سال اخیر تقریبا به نصف کاهش یافته و لذا، میزان ناباروری به‌طور مرتب درحال افزایش است. نتایج حاصل از بررسی عوامل، نشان‌دهنده آن است که از یک سو، عوامل محیطی و از سوی دیگر، عوامل اجتماعی، فرهنگی، روانی و همچنین، برخی از بیماری‌ها بر باروری تاثیر منفی می‌گذارند. دما، فعالیت‌های بدنی زیاد، فعالیت در محیط گرم، امواج موبایل، رادیوتراپی و پارازیت، ازجمله علل مهمی هستند که می‌توانند به شدت بر باروری اثر بگذارند، عملکرد طبیعی هورمون‌ها را دچار اختلال کنند و سبب پایین‌آمدن میزان باروری شوند. نوع تغذیه، سبک زندگی، فشارهای روانی، اضطراب‌های شغلی و به‌خصوص آلاینده‌های محیطی در باروری مردان تاثیرگذار است و تمام این عوامل دانشمندان را دچار نگرانی کرده است. از این‌رو، باید برای کاهش عوامل خطر، که سبب افزایش نازایی و کاهش قدرت باروری می‌شوند، برنامه‌ریزی کرد. عوامل اجتماعی و فرهنگی همچون اعتیاد به سیگار، تنش‌های روزمره زندگی، بالا رفتن سن ازدواج و نوع اشتغال می‌توانند بر باروری افراد تاثیرگذار باشند و سبب پایین آمدن میزان باروری در مردان و زنان شوند و اثری منفی بر قدرت باروری آنها بر جای بگذارند.
در تحقیقی که دکتر دستگیری، محقق اپیدمولوژی انجام داده، آمارهایی به دست آمده است که نشان می‌دهد در ایران، یک مورد از هر 3 مورد اختلالات ژنتیکی مادرزادی، ناشی از آلودگی هوا و پارازیت‌های موجود است و همچنین این آلودگی‌های محیطی تا ۳۰درصد خطر سقط جنین را در کشور افزایش داده است. 3 ماه پیش از بارداری، 3 ماه اول و 3 ماه دوم آن زمان‌های طلایی و مهمی هستند که بیشترین مراقبت‌ها باید در آن دوران انجام شود، اما آیا ممکن است که زنان و مردان از آلودگی هوا و پارازیت‌ها فرار کنند؟
اکنون که سیاست‌های افزایش جمعیت جزو اولویت‌های دولت قرار گرفته و دولتمردان در پی چاره‌اندیشی برای آن هستند و طبق گزارشات مختلف جامعه ایرانی به سمت سالمندی سوق پیدا کرده است، درصد زیادی از زوجین نابارور هستند که برای درمان باید هزینه‌های زیادی پرداخت کنند که نبود حمایت‌های بیمه‌ای و عدم پوشش خدمات درمانی برای زوجین نابارور موجب شده است در روند افزایش جمعیت مشکلاتی رخ دهد و این موضوع با سیاست‌های کلی دولت در زمینه افزایش جمعیت مغایرت دارد. به‌نظر می‌رسد شاید یکی از بهترین سیاست‌ها می‌تواند اعمال تدابیری باشد که به پیشگیری از ناباروری بینجامد. موضوعاتی چون بهبود فضای آلوده، جلوگیری از انتشار پارازیت و...
تشعشعات در اطراف محیط زندگی چه در قالب آلودگی‌های صوتی یا پارازیت‌ها، می‌توانند روی سیستم اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک بدن و به‌ویژه روی لوله‌های رحمی تأثیر منفی بگذارند و سبب حرکت‌های نامنظم دودی لوله‌ها برای انتقال جنین به داخل رحم شوند. رشد جنین داخل لوله‌های رحمی به جای رحم - سبب حاملگی خارج رحمی می‌شود که در صورت تأخیر در مراجعه یا تشخیص دیرهنگام، خطر مرگ سریع را برای مادر ایجاد می‌کند. افزایش آمار ناباروری در کشور به‌ویژه میان مردان، از پیامدهای دیگر امواج الکترومغناطیسی است. این امواج سلول‌های جنسی مردان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و نقص سلول‌های جنسی و ناباروری را در مردان به دنبال دارد.
بعد از ماجرای روشن‌شدن تأثیر پارازیت‌ها در عدم تشخیص به‌موقع طوفان تهران بود که علاوه‌بر پیگیری جدی سازمان محیط‌زیست، رئیس‌جمهوری نیز شخصا وارد این ماجرا شد. حسن روحانی 4 وزارتخانه را مامور بررسی این موضوع کرد. حدود یک ماه پیش بود که وزیر ارتباطات ضمن تأیید این خبر، گفته بود: «اگر منظور از پارازیت آن بخشی است که مربوط به موبایل و تجهیزات مخابراتی می‌شود، ما این مسائل را از سوی سازمان تنظیم مقررات ارتباطات تحت کنترل داریم.»
محمود واعظی همچنین عنوان کرد که «اگر منظور از پارازیت قسمت‌هایی است که تحت کنترل دولت نیستند، وزارت ارتباطات و 4 نهاد دولتی دیگر گزارشی در این خصوص تهیه و آن را به رئیس‌جمهوری تقدیم کرده‌ایم.» البته او قول داده بود که نتیجه این گزارش بعد از بررسی به اطلاع عموم می‌رسد که تا به حال خبری درباره آن منتشر نشده است. او تأکید کرده بود: «به هر حال پارازیت‌ها اگر از حد مشخصی بیشتر شوند، می‌توانند مضراتی به دنبال داشته باشند که البته برخی از بخش‌های این پارازیت‌ها تحت نظارت ما نیست و برای آن‌که بتوان آنها را کنترل کرد لازم است که این بخش‌ها هم تحت نظارت ما در بیایند.»
اما گویا هنوز کلاف سردرگم پارازیت، سردرگم است... هنوز خیلی‌ها اعتقادی ندارند که پارازیت می‌تواند مضر باشد و به کاهش جمعیت نیز بینجامد!