نسیم  اعتمادی عکاس

اين‌جا ميدان انقلاب است؛ ميدان خاطرات ريز و درشتي كه از دروديوار تاريخ معاصر ايران بالا مي‌روند. شايد خيلي بيراه نباشد بگوييم كه اين ميدان دايره ايران است؛ يعني دايره‌اي كه از همه جاي كشور وقتي كسي پايش به تهران مي‌رسد حتي به اندازه چند دقيقه هم كه شده از «ميدان انقلاب» عبور مي‌كند. براي همين در ميدان انقلاب، ماشين‌ها و آدم‌ها و ديوارها و كركره‌ها و سردر سنگي دانشگاه تهران، هر ثانيه انقلاب مي‌كنند و درهم گره مي‌خورند، البته اين واقعيت را نبايد فراموش كرد كه اين روزها دل آدم زياد در ميدان انقلاب مي‌گيرد. آدم‌هاي يكي، دو نسل قبل مي‌گويند كه اين ميدان پاتوق فرهنگ و دانش بوده است. ظاهرا اين‌جا پر از بوي كاغذ و كتاب و صحافی بوده اما حالا بسياري از آن خاطرات فرهنگي جاي خود را به مغازه‌هايي داده‌اند كه هرچه مي‌فروشند هيچ ربطي به جريان فرهنگ ندارد. به اين عكس‌ها نگاه كنيد تا دل تنهايي خاطرات‌تان تازه شود.