در عصری که ایلان ماسک، بنیانگذار شرکتهای اسپیس اکس و تسلا، با پردهبرداری از پروژه «سفینه ستارهپیمای مریخ»، تسخیر شبیهترین سیاره منظومه خورشیدی به زمین را همچون آرزویی دست یافتنی جلوه میدهد، ضربالمثل ایرانی «کار نشد ندارد» بیش از پیش کاربردی و قابل باور جلوه میکند. 7 دهه پیش ساخت وسیلهای که بدون خلبان به پرواز درآمده و سمت هدف معینی حرکت کند همچون افسانههای پریان جلوه میکرد، اما دانشمند آلمانی ورنر فون براون با ساخت نخستین موشک بالستیک جهان به اسم 2V- ثابت کرد که حتی غیرقابل باورترین قصههای پریان نیز قابلیت انطباق با جهان واقعی را دارند. پروژه موشکی «فالکن 9» که آن نیز از دستاوردهای ایلان ماسک و شرکت اسپیس اکس است دقیقاً چنین معنایی را به ذهن متبادر میکند، با این تفاوت که از وقوع آن چهارسال بیشتر نمیگذرد و پدیده باورنکردنی «موشک رفت و برگشت» با فرود تاریخی «فالکن 9» روی یک سکوی شناور در آوریل 2016 میلادی جامه حقیقت بر تن کرد. ایلان ماسک امروز همان نقشی را بازی میکند که 7 دهه قبل دانشمندانی چون رابرت گدارد و ورنر فون براون ایفای آن را برعهده داشتند. 91سال پیش در چنین روزی، برابر شانزدهم مارس 1929 میلادی، رابرت گدارد، فیزیکدان و دانشمند شهیر آمریکایی نخستین موشک ساخت بشر را که سوخت مایع انرژی نیروی پیشرانه آن را تأمین میکرد با موفقیت آزمایش کرد. رابرت گدارد در طول زندگیاش 214 اختراع از خود به جای گذاشت که موشک سوخت مایع مهمترین آنها بود و شاید درست به همین دلیل مرکز فضایی مریلند (تاسیس درسال 1959 میلادی) به نام او «گدارد» نامگذاری شده است. نخستین موشکهای گدارد با زحمت بسیار به ارتفاع 150 متر میرسیدند و او راهی طولانی برای مجاب کردن دولت آمریکا برای سرمایهگذاری روی این اختراع جدید در پیش داشت. این میان تنها شانسی که گدارد آورد جلب شدن توجه چارلز لیندبرگ - هوانورد شهیر و نخستین کسی که موفق شد با هواپیما از روی اقیانوس اطلس بگذرد - به اختراع او بود که در محافل مختلف دوستان خود را برای کمک به پروژه «موشک» تشویق میکرد. گدارد عاقبت توانست با پرتاب موشک به ارتفاع 500 متری از سطح زمین قابلیت این اختراع جدید را به رخ بکشد. موشک او با 250 سانتیمتر طول و قطری معادل 30 سانتیمتر، توجه نظامیان ایالات متحده را به خود جلب کرد و ارتش آمریکا دریافت این اختراع جدید میتواند کاربردهایی فراتر از رویای همیشگی گدارد یعنی سفر به فضا داشته باشد. اقدام دیرهنگام دولت آمریکا برای سرمایهگذاری روی پروژه موشکی گدارد، با مرگ این دانشمند بزرگ در آگوست 1945 میلادی عقیم ماند. هرچند مشکل فوق بعد از پایان جنگ جهانی دوم تا حد بسیار زیادی مرتفع شد و آمریکاییها با به خدمت گرفتن دانشمندان آلمانی خصوصاً ورنرفون، پدر صنایع موشکی این کشور براون، این عقب ماندگی را جبران کرده و توان موشکی خود را با سرعتی باورنکردنی ارتقا دادند.