قباد آذرآیین در گفت‌وگو با ایسنا مطرح‌ترین نویسنده ایرانی را صادق هدایت و مطرح‌ترین کتاب ما در دنیا را «بوف کور» دانست و در توضیح گفت: در سا‌ل‌های متوالی به دلایلی نتوانسته‌ایم ادبیاتمان را به دنیا نشان بدهیم یا اگر هم نشان داده‌ایم در سایه هدایت و کتابش قرار گرفته‌ایم. همچنین از کسانی مثل غلامحسین ساعدی به نوعی در مراحلی چند مرتبه پایین‌تر از صادق هدایت یا از دکتر رضا براهنی، رضا قاسمی و عباس معروفی می‌توان نام برد. البته این افراد باز هم در سایه هدایت قرار می‌گیرند اما می‌شود این افراد را نیز موضوعیت داد به ادبیات لژیونر ایران چون به نوعی نماینده ایران در خارج از کشور بوده‌اند.
به اعتقاد آذرآیین، دلایلی که باعث شد ما نتوانیم خودمان را یک لژیونر ادبی در دنیا نشان دهیم اغلب به داخل کشور برمی‌گردد و همان مسأله ممیزی یا سانسور است چراکه ما نتوانسته‌ایم حتی در داخل کشور به آن گونه‌ای که باید آثارمان را ارایه بدهیم. دوم، مسأله کپی‌رایت است. ما در دنیا عضو کپی‌رایت نیستیم و بهترین راه ارتباطی ما با جهان مربوط به همین موضوع است. همین دو عامل ضربه‌های بسیاری را به ادبیات ما زدند و خیلی از کسانی که به عنوان لژیونر از آنها نام بردیم در واقع در خارج از کشور معروف شدند. به عنوان مثال شهریار مندنی‌پور در ایران که بود نویسنده خوبی بود اما وقتی کتاب معروفش در آمریکا چاپ و ترجمه شد باعث شد ادبیات ایران شناخته شود. حتی کتاب محمود دولت‌آبادی به نام «زوال کلنل» را در ایران نتوانستیم بخوانیم و کتابی بود که در خارج از کشور مطرح شد. اگر مسأله ممیزی برطرف شود آثار وقتی به چاپ می‌رسند ترجمه و مطرح می‌شوند؛ بنابراین ممیزی مهم‌ترین عامل رکود ادبیات ما محسوب می‌شود.