[شهروند] وقتی از ستاره‌های دنیای ورزش که الگوی بسیاری از جوان‌ها در نقاط مختلف جهان- از جمله ایران- هستند، صحبت به میان می‌آید، بی‌اختیار نام‌هایی چون لیونل مسی، کریستیانو رونالدو، راجر فدرر، یوسین بولت، تایگر وودز، مایکل شوماخر و امثالهم به ذهن‌‌ها متبادر می‌شوند. اما سوالی که پیش می‌آید، این است که از بین طرفداران سینه‌چاک این افراد، چند نفر حاضرند برای تماشای هنرنمایی مسی و رونالدو در زمین فوتبال، یا فدرر در زمین تنیس، یا تایگر وودز در زمین گلف، ساعت 5 صبح از تختخواب خارج شده و مقابل صفحه تلویزیون بنشینند؟ نمی‌توان گفت هیچ‌کس، ولی قطعا تعدادشان آن‌قدر نیست که حتی ارزش سرشماری داشته باشد. اما همین نیم‌قرن پیش، یعنی در اوایل دهه70 میلادی و اواخر دهه40 خورشیدی، یک پیکار ورزشی نیمی از ساکنان کره‌زمین را مقابل تلویزیون‌های سیاه و سفید و رادیوهای لامپی نشاند تا با چشم‌هایی گردشده و گوش‌هایی تیز رقابتی که بعدها از آن با عنوان «مسابقه قرن» یاد شد، دنبال کنند. جدالی که یک سوی آن محمدعلی (کلی) بوکسور تازه مسلمان و شورشی آمریکایی قرار داشت و در طرف دیگر
جو فریزر مشت‌زن افسانه‌ای که مشهور است سیلوستر استالونه شخصیت «راکی» را با الهام از زندگی او خلق کرده است.

تحصیل شهرت در سایه حریف
76‌سال پیش در چنین روزی، برابر دوازدهم ژانویه 1944 میلادی، پسری در بووفرت ایالت کارولینای جنوبی به دنیا آمد که نزدیک به سه‌دهه بعد به یکی از مشاهیر این ایالت تبدیل شد. جو فریزر 21‌سال بیشتر نداشت که درخشش در صحنه مسابقات بوکس را آغاز کرد، اما جهانی‌شدن نام او به‌ واقع پس از تلاقی‌اش با یکی از بزرگ‌ترین قهرمانان بوکس سنگین‌وزن یعنی کاسیوس مارسلوس کلی که بعد از اسلام آوردن نام محمدعلی را برای خود برگزیده بود، رقم خورد. این مهم نخستین‌بار در ‌سال 1971 میلادی و پس از بازگشت مجدد محمدعلی به صحنه بوکس اتفاق افتاد. در این ایام شهرت محمدعلی به دلیل تشرف به دین اسلام، شرکت مستمر در برنامه‌های جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکایی‌تبار به رهبری دکتر مارتین لوترکینگ و درنهایت شانه خالی‌کردن از حضور در جنگ ویتنام به‌رغم الزام قانونی برای برتن‌کردن لباس رزم، دنیا را درنوردیده بود و گویی نام و نشان فریزر که عنوان قهرمانی بوکس سنگین‌وزن را در اختیار خود داشت، برابر همه داشته‌های او حقیر به نظر می‌رسید. در این مسابقه که سالن مدیسون اسکوئر گاردن نیویورک میزبان آن بود، محمدعلی پس از پشت‌سرگذاشتن سه‌‌سال محرومیت ورزشی مقابل جو فریزر آماده قرار گرفت و پس از 15 راند از او شکست خورد.

رینگ خونین در معرکه فیلیپین
دیدار انتقامی‌جو فریزر و محمدعلی سه‌سال بعد یعنی ژانویه 1974 میلادی در همین سالن مدیسون اسکوئر گاردن رقم خورد که به پیروزی محمدعلی انجامید. اما آن چیزی که بیش از این دو مسابقه بزرگ در ذهن طرفداران فریزر و علی نقش بسته است، مبارزه مرگبار آنها در مانیل پایتخت فیلیپین است که در اکتبر 1975 میلادی انجام شد و یاد و نامش به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین مسابقات قرن بیستم در تاریخ بوکس سنگین‌وزن جهان ثبت و ضبط شد. این دیدار در راند 14 به دلیل صدمات‌ وحشتناکی که فریزر از مشت‌های حریف دیده بود، به اتمام رسیده و داورها علی را که آسیب‌هایش دست‌کمی از حریف نداشت، به‌عنوان برنده و قهرمان جدید بوکس سنگین‌وزن جهان معرفی کردند. جو فریزر بعد از شکست در این مسابقه دیگر نتوانست خاطره پیروزی‌های یک‌طرفه خود در رینگ را دوباره تکرار کند، خصوصا که در این ایام قهرمانی جدید به نام جرج فورمن وارد عرصه بوکس حرفه‌ای شده و هم فریزر و هم علی را با چالشی جدی مواجه کرده بود. جو فریزر پنج‌سال پیش از محمدعلی در هفتم نوامبر 2001 میلادی بر اثر نارسایی کبد در 67سالگی درگذشت. نام او با 32 پیروزی قاطع طی 36 مسابقه در بالای فهرست قهرمانان افسانه‌ای بوکس سنگین‌وزن قرار دارد.  
منبع: «قدرت، ایمان، عشق» نشر نگاه امروز