ابزار نجات چیست؟ پیش از این به پیشاهنگان می‌آموختند مهم‌ترین کار برای نجات، بُریدن و آتش درست کردن است.اما امروزه کیف کمک‌های اولیه مهم‌ترین وسیله برای نجات جان افراد است. محفظه وسایل پزشکی می‌تواند به‌عنوان «بخش اصلی» کیف‌کمک‌های‌اولیه تعیین شود. کیف‌های آماده ممکن است نواقصی داشته باشد، چه از نظر خود محتویات و تجهیزات و چه از نظر کمیت و کیفیت آنها. مثلاً ممکن است آب در لیست اقلام آنها نباشد و پیش‌بینی برای حمل آب در آن نشده باشد که نباید آن را نادیده گرفت. بهتر است هر‌سال کیف خود را بررسی کنیم و لوازم آن را بر اساس اطلاعات روز و نیاز‌های جدید خود تغییر دهیم. به تاریخ انقضای غذاها و داروها توجه و وسایل داخل آن را با وسایل تاریخ‌دار جایگزین کنید.
ضروري است كه در تهيه اين كيف موارد زير لحاظ شود:
اقلام خوراكي و دارويي داخل كيف به‌صورت مرتب بررسي و قبل از پايان مهلت مصرف (تاريخ انقضا) تعويض شود. بهتر است به جای تهیه نسخه اضافه از موارد ذکر شده، اقلام موجود در منزل به کیف نجات انتقال یابد و از همان‌جا مصرف شود تا به‌روزرسانی و نگهداری آنها هزینه اضافی برای خانواده به‌شمار نرود. وزن كيف در حدي باشد كه تمامي افراد بالاي ١٠سال خانواده بتوانند آن را حمل کنند. از محل قرارگيري آن تمامي افراد خانواده مطلع باشند و همچنين احتمال زير آوار ماندن آن كمتر از ديگر نقاط باشد.
نقشه و قطب‌نما؛ نقشه محلی که در آن زندگی می‌کنید با جزئیات محل، مثل جاده‌های در دست احداث، خطوط برق و مناطق طبیعی مثل رودخانه‌ها، رودبارها، تپه‌ها و هر علامت دیگر که می‌تواند شما را راهنمایی کند به همراه داشته باشید. نقشه بدون قطب‌نما، تقریباً بی‌فایده است مگر اینکه شما در جهت‌یابی یک حس قوی داشته باشید، قطب‌نماهایی که با مایع پر شده‌اند اولویت دارند. با نقشه و قطب‌نما شما می‌توانید وضع خود را روی نقشه نشان دهید.
جعبه کمک‌های اولیه؛ مجموعه‌ای است حاوی امکانات اورژانس مانند باند، آسپیرین و محلول بتادین. در صورتی که کاربر کیف به اصول دیگر نیز آشنا باشد، می‌تواند امکانات پیشرفته‌تر مانند وسایل بخیه و داروهای دیگر را نیز به آن اضافه کند. این وسایل در یک کیسه نایلونی شفاف قرار دارد تا ضمن اینکه از مجاورت با هوا محافظت شوند وسایل داخل آن را به‌راحتی بتوانید ببینید. البته علاوه بر باند و گاز و چسب و چند قلم دارو می‌توانید این چیزها را به آن اضافه کنید: حشره‌کش، کرم ضد آفتاب و کرم لب ضد آفتاب.
لباس‌های اضافی به فصل و شرایط آب و هوایی بستگی دارد؛ اگر احتمال باد و سرما می‌رود، یک نایلون سبک کافی است، اما در هوای زمستای بهتر است ژاکت و زیرپوش اضافی بردارید. البته در شرایط کوهستانی و سرمای شدید، کیسه خواب زمستانی از همه بهتر است. پتوی نجات نیز که یک فویل مخصوص است، می‌تواند گرمای آتش را به شما منعکس کند. کرم ضد آفتاب نیز از پوست شما محافظت می‌کند.
چراغ قوه نباید به‌راحتی خاموش و روشن شود، چون ممکن است در طول روز تصادفا روشن بماند و وقتی شما آن را لازم دارید باتری‌های آن تمام شده باشد. بنابراین باتری‌های آن را داخل آن قرار ندهید مگر هنگامی که می‌خواهید از آن استفاده کنید. حتی اگر چراغ قوه شما خیلی پیشرفته و ضد آب و آلومینیومی است، حباب و باتری‌های قلیایی اضافی همراه آن را بردارید.
چاقوی جیبی مهم‌ترین وسیله‌ای است که در عملیات نجات کمک‌کننده است، چه در تهیه غذا، چه در کمک‌های اولیه، یا تهیه آتش. هر کجا چاقو همراه شما باشد، می‌توانید آتش درست کنید؛ اگر فولاد آن را به هر صخره یا سنگی بزنید، جرقه تولید میشود. البته برخی از این چاقوها وسایل دیگر مانند سوهان، قیچی، موچین، پیچ گوشتی، درفش، قوطی بازکن و خلال دندان نیز دارند.
وسایل بهداشت شخصی مانند مسواک، خمیردندان، دستمال کاغذی و دستمال توالت، کیسه زباله، فویل آلومینیومی، پودررختشویی، آینه، تیغ اصلاح، وسایل نوشتنی و خواندنی، وسایل خیاطی، کرم ضد آفتاب و وسایل نجات، مانند رادیوی ترانزیستوری با باتری‌های اضافی، طناب نایلونی ۱۰ متر، دستکش چرمی برای کار، بیل تاشو، قلاب پلاستیکی، اجاق تاشو و قالب‌های سوخت جامد، نوارچسب فلورسان، تبرزین و سوت همراه داشته باشید.
آب و غذای اضافی
آب و غذای اضافی، هر چند که گاه گیج‌کننده است، اما مقدار آبی که شما با خود دارید باید با شرایط آب و هوایی منطقه و مسافتی که باید بپیمایید متناسب باشد. در یک بلای طبیعی، لازم است که بتوانید حداقل برای سه روز از نظر امکانات حیاتی بینیاز باشید. ذخیره آب باید در اولویت قرار گیرد. ممکن است مدت‌ها بتوانید بدون غذا زنده بمانید، اما بدون آب شاید چند روز یا حتی کمتر.
آب یعنی حیات و هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد. هیچ‌وقت مایعات آلوده را جانشین آب نکنید، چون کم آبی بدن را بیشتر می‌کند. سیگار کشیدن نیز بدن را کم آب می‌کند. تشنگی، نشانه خوبی برای کم آبی بدن نیست، به‌ویژه اگر هوا سرد باشد، بنابراین نمی‌توان روی آن تکیه کرد، اما تیره شدن رنگ ادرار بهترین نشانه کم آبی شدید بدن است.
آب تنها چیزی است که نباید جیره‌بندی کرد. یک فرد معمولی و فعال روزانه حداقل به دو لیتر آب برای نوشیدن نیاز دارد. در شرایط نجات، کم‌آبی معمولاً بی‌سروصدا و بسیار خطرناک است و بچه‌ها و خانم‌های شیرده و بیماران به کمبود آب حساس ترند. در تهیه غذا و بهداشت نیز به آب اضافی نیاز داریم. بنابراین برای هر نفر به‌ازای هر روز چهار لیتر و نیم آب کنار بگذارید. آب را جیره‌بندی نکنید، مواظب عرق کردن‌تان باشید تا آب بدن‌تان را ازدست ندهید، به‌اندازه احتیاج خود آب بنوشید و سعی کنید برای روز بعد آب بیشتری پیدا کنید. آب را در ظروف پلاستیکی یا شیشه ای یا ظروف فلزی که در داخل با فایبرگلاس لایهبندی شده است نگهداری کنید و از ظروفی که قبلاً مواد سمی در آن نگهداری می‌شده است یا ظروف شکسته و خراب شده به هیچ وجه استفاده نکنید.
در یک وضع اضطراری باید ذخیره غذایی برای دو هفته در نظر گرفته شود. یک توشه مناسب برای سفر یا پیش‌بینی یک بلای خانمان‌سوز، می‌تواند شامل موارد زیر باشد: کنسرو کمپوت، کنسرو انواع غذاها، خشکبار، آجیل، بیسکویت، سوپ خشک، قاووت و کمی قند و نمک. اگر فعالیت افراد در بحران، کاهش یافته است، اشخاص سالم می‌توانند روزها با نیمی از مصرف غذای روزانه زندگی کنند. غذا برعکس آب به‌راحتی و بدون هیچ مشکلی می‌تواند جیره‌بندی شود، مگر برای بچه‌ها و خانم‌های باردار. اگر آب در دسترس ندارید، می‌توانید روزه بگیرید و چیزی نخورید! چون آب به مصرف هضم و جذب غذا می‌رسد. چیزی نخورید مگر اینکه روزانه دو لیتر یا بیشتر آب در دسترس داشته باشید.
لوازم خاص و مورد نياز دیگری که در کیف نجات باید باشد
اسناد و مدارک مهم؛ كپی از اسناد مهم مانند گذرنامه، شناسنامه، كارت ملی، اسناد و اوراق بهادار و كمي پول نقد. کارت‌های مخصوص برای تمام افراد خانواده تهیه كرده و همیشه آن را در كيف نجات داشته باشید.
تهيه ملزومات موردنياز برای افراد خاص (نوزادان، بيماران، سالمندان و افراد معلول)
شیرخشک و شیشه‌شیر، پستانك، پوشک بچه و داروهای خاص نوزادان، يك عروسك مورد علاقه كودكان، وسيله‌ای برای به دوش کشیدن و حمل سالمندان و افراد معلول، لنز، عينك، دندان مصنوعی و سمعك و باتری آن.