براساس سناریوي رشد پایین جمعیتی که سازمان ملل متحد درسال 2010 منتشر کرده است، اگر ایران با همین نرخ موالید به ادامه جایگزینی جمعیتی بپردازد و برنامهای برای تعادل آن نداشته باشد در 80 سال آینده جمعیت 31 میلیونی را تجربه خواهد کرد که 47درصد آن را افراد سالمند بالای 60 سال دربر میگیرند و این درحالی است که در خاورمیانه، کشورهای عربستان و قطر دارای بیشترین رشد جمعیتی میان سایر کشورهای منطقه هستند. همانطور كه ميدانيد براي ازدياد نسل و قوام خانواده راههاي مناسب و نامناسبي وجود دارد. بهعنوان مثال مرگ نوزادان یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی است که نسبت به آن غفلت شده. در کشور ما سالیانه ۲0 هزار نوزاد فوت میکنند که اگر برآورد مردهزایی را به آن اضافه کنیم، مرگهای حول و حوش تولد (ازهفته ۲۲ حاملگی تا پایان ۲۸روزگی) بیش از 35 هزار نفر خواهد شد و شاید یکی از راههای مقابله با کاهش نرخ رشد جمعیت، جلوگیری از مرگومیر همین کودکان باشد و البته راهکاری دیگر که امروز شاهد بکارگیری آن هستیم؛ عدمآشناسازی زوجین جوان با راههای پیشگیری از حاملگی است. اما آيا این عدمآشناسازي؛ ميتواند راه درستي براي ازدياد جمعيت باشد؟ همچنين نبايد فراموش كنيم كه بنا بهگفته معاون بهداشتی وزیر بهداشت، سالانه ۲۲۰هزار سقط غیرقانونی در كشور داريم كه شايد آمار منابع غيررسمي بالاتر از اينها باشد.
خاطره اي از يك دختر در آستانه ازدواج
... در کلاس حدود ۲۰ دختر جوان هستیم، براساس قیافهها فکر میکنم همه بین ۲۰ تا ۳۰سال سن دارند، دور میزی طوسی در اتاقی گرم و خفه نشستهایم و فیلمی پخش میشود که روحانیای که چهرهاش را زیاد در تلویزیون دیدهام، درباره اهمیت ازدواج و فواید ازدواج در سن پایین و اینکه زن و شوهر لباس یکدیگرند حرف میزند. بعد از آن «سیما فردوسی» که او هم یک مشاور تلویزیونی است، روی صندلی کنار ساحل نشسته و توصیههایی برای ما زوجهای جوان دارد. شامل اینکه، از بروز مسائل پیشگیری کنیم، خشممان را کنترل کنیم، با هم مهربان باشیم و احساساتمان را به یکدیگر ابراز کنیم. بعد از آن خانمی توضیحات حضوری را آغاز میکند و درباره زماني که برای بارداری مناسب است، حرف ميزند. منتظرم که آموزش روشهای پیشگیری را آغاز کند، اما او تأکید میکند که همه شما در سن طلایی فرزندآوری یا «گلدنتایم» قرار دارید، یعنی ۲۰ تا ۳۰سال و بهتر است بجنبید و با همسرتان درباره تعداد فرزندانی که میخواهید داشته باشید به نتیجه برسید و برنامهریزی کنید. هرچه زودتر بچهدار شوید، بهتر است. از ۳ ماه پیش از بارداری زیرنظر پزشک باشید یا در مراکز بهداشت پرونده تشکیل بدهید و با داروهایی که در زمان بارداری نباید بخورید، آشنا باشید و آزمایشهای لازم را بدهید تا کودک آسیبی نبیند. توضیحاتش در این بخش تمام میشود و از ما میخواهد اگر سوالی داریم از او بپرسیم. از او میپرسم، شما آموزش پیشگیری از بارداری نمیدهید؟ سر تکان میدهد که نه! به او میگویم اگر ما قرار نیست این آموزشها را ببینیم و پیشگیری کنیم، چطور بدون پیشگیری میتوانیم برای بچهدار شدن برنامهریزی کنیم و از 3 ماه قبل در این مرکز زیرنظر باشیم؟جواب میدهد که خب وقتی باردار شدید بیایید و بعد با لحنی تحکمآمیز میگوید، ما قبلا این آموزشها را میدادیم اما سیاستها تغییر کرده است و به نظرم بهجای پیشگیری، به بچهدار شدن فکر کنید.
راه چاره چيست؟
بعضي از مواقع ضرورت دارد كه آدم در مواردي چون مصرف قرص يا عدم رعايت مسائل بهداشتي و... از حاملگي پيشگیري كند. اما به غير از اين موارد، نگرانيهاي ديگر را بايد بهگونهاي ديگر برطرف كرد. مثلا باید مدیران اجرایی با همت و کار بیشتری زمینههای رفاهی، اجتماعی و اقتصادی را در سراسر کشور بهوجود آورند تا نگرانی خانوادهها برای فرزندآوری و هزینههایی که با خود بههمراه دارد، کاهش یابد.