دولت پس از گذشت چندین سال درنهایت متوجه شد كه در مواجهه با صداوسيما بايد موضعي جديتر و كنشگرانه اتخاذ كند. اينكه نسبت به سوگیریهای این رسانه علیه دولت فقط اعتراض شود و همراه با هيچ اقدام عملي و جدي نباشد، به نفع جامعه نيست. صداوسيما تاكنون نسبت به بسیاری از امور ازجمله فعالیتها و عملکرد دولت يكسويه رفتار كرده است؛ همچنین عادت به پخش پاسخهاي كساني كه حقشان در برنامههاي آن ضايع ميشود، ندارد. از اين رو دست معترضان نيز كوتاه است و خرما بر نخيل! آخرین مورد آن دو نفر از نمایندگان مجلس بودند که هیچ اقدام موثری را برای دفاع خود از طریق این رسانه نتوانستند انجام دهند. ولي دولت ميتواند اقدام موثر و اساسي كند. دولت امكانات گستردهاي دارد كه از خودش دفاع كند به همين علت بايد از اقدام دولت در تهيه پاسخي به برنامه يكسويه صداوسيما درباره دختر آبي استقبال كرد؛ برنامهاي كه در آن كليه مسئوليتها را متوجه دولت كرده بودند و در پاسخ به آن یکسویهنگری دولت يك برنامه 10 دقيقهاي تهيه و پاسخ اتهامات ناروا عليه خود را آماده کرد و براي پخش در اختيار صداوسيما قرار داد؛ ولي دريغ از پخش آن. استنكاف از پخش جوابيه دولت نشاندهنده فقدان اعتمادبهنفس اين رسانه است؛ رسانهاي كه نمیتواند پاسخ دولت را پخش كند، چگونه انتظار دارد كه برنامههايش عليه ديگران از سوي مردم واقعي و بدون سوگيري شناخته شود؟
دولت ميتواند چنين پاسخهایی را تهيه کرده و براي انتشار در اختيار صداوسيما قرار دهد؛ ولي دليلي ندارد كه نگران پخشنشدن آنها باشد. اگر پخش كردند كه هدف دولت تأمين شده است و مردم در جريان واقعيت مسائل قرار خواهند گرفت و صداوسيما نيز از اين پس متوجه رفتارش خواهد بود. اگر هم پخش نشد باز هم نبايد نگران بود؛ زيرا در درجه اول اين اقدام به منزله و ذیحق نبودن صداوسيما و حقانيت دولت است و دوم اينكه پخش چنين برنامهاي در شبكههاي مجازي ميتواند با بينندگان بيشتري مواجه شود؛ نهتنها تعداد بيشتري آن را خواهند ديد، بلكه با اثرگذاري بيشتر نيز همراه خواهد شد. همين رفتار دولت عامل مهمي در تعديل سياستهاي صداوسيما در ساختن برنامههاي مخالف دولت خواهد شد.
اکنون با تغييرات به وجودآمده در معاونت ارتباطات و اطلاعرساني دفتر رياستجمهوري و فعالشدن سخنگوي دولت پس از انتصاب به این مسئولیت، انتظار ميرود كه دولت در شرایط جدید رسانهای و تبلیغاتی اجازه ندهد كه بيش از اين به صورت يكجانبه و غيرمنصفانه تحت تهاجم تبليغي قرار گيرد. دفاع از دولت و نقد منصفانه آن امری شخصی نیست بلکه دفاع از واقعیت است که نیاز مبرم امروز ما است.