تجمع آرام مردم مقابل شهرداری برای دفاع از حقوق حیوانات متاسفانه به برخورد انجامید و عدهای در آن دستگیر شدند. مورد گفتنی درباره این تجمع هم این بود که هیچ نکته قابل انتقادی درباره آن مطرح نبود. از شهرداری تا اعضای شورای شهر و محیطزیست و حتی وزیر ارشاد درباره اتفاقاتی که رخ داده بود و حیوانآزاریهایی که موجب اعتراض مردم شده بود اظهارنظر کردند. همه با مردم معترض همراه بودند و همه آن رفتارهای دلخراش را محکوم میکردند. این موضوع هم مطرح شد که شهرداری میتوانست این تجمع را به را حتی پیش از شکلگیری مدیریت کند.در اینباره چند نکته حائز اهمیت است.
یک- وقتی چنین تجمع آرام و صلحجویانهای شکل میگیرد که اصلا شعارش پرهیز از خشونت است، بزرگترین اشتباه درک نکردن فضا و تبدیل آن به تجمعی خشونتطلبانه است. برای نیروهای انتظامی که مطمئنا تجربه بسیاری برای مواجهه با اجتماعات دارند، اداره کردن چنین تجمع کوچکی تا زمان خاتمه آن نباید سخت باشد. نیروی انتظامی که جمعیتهای دهها هزارنفری را در مسابقات ورزشی یا دیگر اتفاقات اجتماعی اغلب به خوبی کنترل میکند، چرا باید در مقابل کمپین کوچکی که بیشترشان زن هستند و برای اعتراضی مسالمتآمیز آمدهاند به برخورد و دستگیری متوسل شود؟ چیزی که روز دوشنبه دیدیم این بود که یک اجتماع کوچک مردمی با نابردباری مواجه و خوراک رسانهای برای خارج از کشور فراهم شد.
دو- چنین رویکردی در برابر تجمعات مسالمتآمیز چه حاصلی خواهد داشت؟ آیا به افزایش درک مردم از وضع کشور و بالا رفتن رضایت عمومی منجر خواهد شد؟ یا بیتدبیریها برعکس نارضایتی عمومی را افزایش خواهد داد؟ در شرایط امروز کشور ایجاد تنش و بالا بردن سطح ماجراجوییها به صلاح است یا دوراندیشی و مماشات و بردن فضا به سمت آرامش و حفظ نظم؟
اینها سوالات سادهای هستند و بعید است درباره پاسخشان تردیدی وجود داشته باشد. همه مسئولان دلسوز کشور میتوانند با دقتنظر بیشتر و رایزنیهای لازم شرایطی مهیا کنند که هر برخوردی به جرقه و اشتعال نینجامد و ما برای هر اعتراض و تجمعی-که تازه به حق بوده و خاطی جای دیگری است- چنین هزینههایی ندهیم.