انتشار تصاویر یک پراید در حومه یاسوج که راننده یک قلاده حیوان را به عقب خودرو بسته و روی آسفالت میکشید با اعتراض حامیان حیوانات و کسانی مواجه شد که همیشه پیگیر حقوق شهروندی و اجتماعی هستند. به دنبال این خبر، سرهنگ جهانی، معاون اجتماعی پلیس راهور ناجا اعلام کرد که به استان مربوطه گفته شده علت و چگونگی این اقدام غیر انسانی توسط راننده پراید را بررسی کند.
این فرمانده راهور ناجا افزود: «انگیزه راننده و واکاوی شخصیتی و روانی این شخص در کمیسیون پزشکی مورد معاینه روانشناسان و روانکاوان بهداری استان قرار گرفته و در صورت اثبات عدم صلاحیت روانی، تصمیم مقتضی درباره ادامه رانندگی یا ابطال یا ضبط گواهینامه نامبرده گرفته میشود. به استناد ماده 679 قانون مجازات اسلامی، اقدام غیرقانونی این راننده توسط مراجع قضائی و انتظامی نیز قابل پیگرد قانونی است.»
فرمانده انتظامی میگوید: «رانندگی یا حق استفاده از وسیله نقلیه میتواند از حقوق مسلم آحاد جامعه باشد اما به علت احتمال تغییر شرایط جسمی یا روانی رانندگان (حتی پس از اخذ گواهینامه) و با مشاهده اعمالی از قبیل حیوانآزاری که موجبات تشکیک به عدم صلاحیت روانی راننده را فراهم کند، برابر اختیارات قانونی، صلاحیت رانندگی توسط کمیسیون پزشکی تحت بررسی مجدد قرارگرفته و در صورت تحقق شرایط لازم، گواهینامه فرد ابطال یا ضبط میشود.»
این خبر اگرچه موضوع جدیدی نداشت، اما تأکید بر آن و اعلام پیگیریهای قانونی با واکنش مثبت بسیاری مواجه شد.
در میان اخبار ناخوشایند و تصمیماتی که بعضا موجب دلخوری بخشی از شهروندان میشود، رویکرد پلیس راهنمایی و رانندگی کشور برای برخورد جدی با رانندگان حیوانآزار از آن کارهاست که همه را راضی خواهد کرد.
شاید انتظار این باشد که ناجا به این دست قوانین که دغدغه اکثریت جامعه را
در بر میگیرد، نگاه جدیتری داشته باشد و همانطور که سرهنگ جهانی گفتهاند با چنین تخلفاتی مماشات نشود. چه بهتر که درباره این اقدامات مناسب پلیس هم اطلاعرسانی بیشتری شود و همانطور که در مورد برخی دیگر از قوانین مدام تذکر و شدت عمل به خرج داده میشود، این قوانین نیز تمام و کمال اجرا شود. آنچه قابل توجه است، تفاوت و صراحت چنین افعالی با موارد دیگری است که پلیس برایشان مته به خشخاش میگذارد. برای مثال در هفتههای اخیر چندبار درباره برخورد با کسانی که روی بدن خود تتو دارند و احتمال گرفتن تستهای روانی و ندادن گواهینامه به آنها، خبررسانی شده است؛ موضوعی که از طرف روانپزشکان و حقوقدانها نیز با چالشهایی مواجه شده است. اینکه داشتن تتو بدون نشانههای دیگر و به شکل مستقیم چطور میتواند به عدم صلاحیت افراد برای دریافت گواهینامه بینجامد، موضوعی است که مطمئنا در آینده روی آن صحبت بیشتری خواهد شد و میتواند در آن تجدید نظر شود. اما در مقایسه، کسی که بهطور واضح و با خشونت آشکار به حیوانآزاری میپردازد، جز اینکه افکار عمومی را برآشفته میکند و موجب ناراحتی مردم میشود، یک خطر بالفعل برای جامعه است. تصور این است که برای چنین جرایمی هم نیاز به آگاهیبخشی و تبلیغات بیشتر داریم و هم اطمینانبخشی به همه که پلیس کوتاه نمیآید و تلاش میکند تا اینگونه نقض قوانین به حداقل برسد. اگر این جدیت وجود داشت، مدام شاهد تکرار این صحنهها در خیابانها و جادهها نبودیم و هر روز خبر حیوانکشی و زجردادن حیوانات به طرق مختلف از نقاط مختلف کشور
به گوش نمیرسید.
تا اینجا باید از معاونت اجتماعی پلیس راهور به دلیل توجهی که نشان دادهاند، تشکر کرد و منتظر همکاری دیگر نهادها برای برخورد با حیوانآزاری باشیم و ببینیم شهرداریها و دیگر سازمانها هم برای جلوگیری از خشونت با حیوانات اهتمام بیشتری به خرج خواهند داد یا نه.