«...از هنگام ورود ما، به افتخار من همهگونه تشریفات به عمل آمده. من قلبا خود را شایان این همه احترام نمیدانم و معنای آن را نمیفهمم. من در نظر این جمعیت بوشهری که هستم؟ من در کارم، در فکرم و در زندگی روزانهام از جهان آنها بسیار دورم. وقتی در اروپا بودم، افراد در آنجا با شعر من اندک آشنایی داشتند، میتوانستند از روی آثار در دسترس، داوریام کنند. مردمِ اینجا هم مرا شاعر میدانند، اما این شناخت صرفا به نیروی تخیل است. ایرانیها شوق و ذوق شعر دارند، به شاعران خود به راستی دل میبندند و من بدون ارایه دادن چیزی به آنها، از این دلبستگی سهم بردهام.» اینها جملاتی است که رابیندرانات تاگور هنگام نخستین سفر خود به ایران که از طریق بندر بوشهر سال 1311 خورشیدی به سرانجام رسید در وصف ایرانیان به کار برده است. تاگور بهعنوان نخستین آسیایی برنده جایزه نوبل ازجمله جهانیترین شخصیتهای تاریخ هند است که علاقهای ویژه به زبان، شعر و فرهنگ ایرانی داشت. او 78سال پیش در چنین روزی، برابر 7 آگوست 1941 میلادی در کلکته درگذشت.