یک فوریت طرح استانی شدن انتخابات مدتی است که در مجلس شورای اسلامی به تصویب نمایندگان رسیده است؛ طرحی که به‌رغم حامیانش عده‌ای به شدت با آن مخالفند و می‌گویند برنده تصویب نهایی این طرح درنهایت نمایندگان مشهور استان‌های بزرگ خواهند بود. حسین آذین نماینده مردم شهرستان‌های انار و رفسنجان از حامیان طرح نیست اما می‌گوید مخالفت هم نکرده است. آذین می‌گوید: استانی شدن انتخابات علاوه بر مزایایی که برای آن ذکر می‌کنند معایبی هم دارد که هنوز بررسی نشده‌اند.
به نظر می‌رسید نسبت به تصویب دوفوریت طرح انتقاد دارید.
 نه البته رأی مخالف هم ندادم اما معتقدم طرح هنوز پخته نیست. انتخابات استانی به آن صورتی که در طرح گفته شده است وقتی معنا پیدا می‌کند که انتخابات در کشور حزبی باشد درحالی‌که هنوز این موضوع در ایران صدق نمی‌کند. ما اصلاً حزب فعال سیاسی به آن صورت نداریم که بخواهیم روی این طرح‌ها حساب کنیم. به نظر من این طرح با این شرایط در ایران جواب نمی‌دهد.
یعنی فکر می‌کنید درنهایت به تصویب نهایی نمی‌رسد؟
بعید است چون هنوز خیلی ابهام دارد. نمایندگانی که با این طرح چالش دارند کم نیستند ضمن این‌که باید دید درنهایت شورای نگهبان چه برخوردی با مصوبه مجلس خواهد داشت.
مدافعان طرح معتقدند در صورت تصویب نهایی و تبدیل آن به قانون دغدغه‌های نمایندگان از سطح محله و شهرستان به سطح استانی و ملی ارتقا پیدا می‌کند به نظرتان این امر امکانپذیر است؟
 به‌هرحال طرح نکات مثبت هم دارد. من هم قبول دارم که اجرای این طرح درنهایت باعث می‌شود نمایندگان نگاه کلان و ملی به موضوعات داشته باشند اما نکات منفی هم که وجود دارد این است که به‌هرحال ما باید بدانیم مردم در بسیاری از نقاط دستشان از مدیران اجرایی کوتاه است و تنها مرجعی که برای تظلم‌خواهی دارند همین نمایندگان شهرستانی هستند. با استانی شدن انتخابات عملاً این دغدغه دیگر در میان نمایندگان وجود نخواهد داشت.
قبول دارید بسیاری از توقعاتی که از نمایندگان وجود دارد اساساً ارتباطی با اختیارات آنان ندارد؟
بله، خیلی از کارهایی که مردم از نمایندگانشان توقع دارند مربوط به دستگاه‌های اجرایی است اما وقتی به دغدغه‌ها اهمیت داده نمی‌شود نهایتاً نماینده شهرستان تنها فردی است که او را می‌شناسند و به او رأی داده‌اند. در همین جریان بررسی بودجه هم می‌بینیم که بخش‌هایی از آن قابل چانه‌زنی است و هر نماینده‌ای که ارتباط و لابی بیشتری دارد سهم‌خواهی بیشتری می‌کند که درنهایت این مسائل باید به دغدغه‌های کلان ملی تبدیل شود اما هنوز با آن نقطه فاصله زیادی داریم.