حسین جمشیدی روزنامهنگار
با اینکه سال 98 رویداد بزرگ ورزشی را در خود جای نداده، اما قطعا سال سرنوشتسازی برای ورزش ایران خواهد بود. مهمترین اتفاق در سال جاری کسب سهمیه المپیک 2020 در رشتههای مختلف به حساب میآید که میتواند سرنوشت ایران را در بزرگترین رویداد ورزشی جهان مشخص کند. جلسات ستاد عالی بازیهای المپیک 2020 از چندی پیش با حضور وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک استارت خورده و بهصورت مرتب با ارایه گزارش از سوی فدراسیونهای مختلف ورزشی برگزار میشود.
اما در این میان، اردیبهشت 98 را میتوان آزمونی جدی برای رشتههای پرامید المپیکی ایران دانست؛ ماهی که ورزشکاران ایرانی در رشتههایی همچون تکواندو، کشتی، وزنهبرداری و دوومیدانی به مصاف حریفان آسیایی و جهانی خود میروند.
اینها دقیقا همان چهار رشتهای هستند که تاکنون در تاریخ المپیک برای ایران مدالآوری کردهاند و در این دوره نیز شاید در کنار کاراته تنها شانسهای مدال به حساب بیایند. کشتیگیران در مسابقات قهرمانی آسیا به میزبانی چین روی تشک میروند؛ رقابتهایی که محکی جدی برای گوششکستههای ورزش ایران آن هم با مربیان جدید نسبت به سالهای اخیر به حساب میآید. پولادمردان ایرانی در مسابقات قهرمانی آسیا باز هم به میزبانی چین روی تخته میروند؛ اگرچه وزنهبرداری ایران دو ستاره خود یعنی کیانوش رستمی و سهراب مرادی را در اختیار ندارد. تیم ملی دوومیدانی ایران با تمام قوا و ستارهای همچون احسان حدادی در مسابقات قهرمانی آسیا به میزبانی دوحه کار خود را پیگیری میکند و در نهایت تکواندوکاران ایرانی در مسابقات جهانی 2019 به میزبانی منچستر روی شیاپچانگ خواهند رفت تا امتیازاتشان را برای کسب سهمیه المپیک افزایش دهند.
در پایان این اردیبهشت سرنوشتساز میتوانیم درباره نتیجهای که یک سال دیگر در المپیک 2020 نصیب ورزشکاران ایرانی خواهد شد، پیشبینی کنیم. المپیک از آنچه تصور میکنیم، به ما نزدیکتر است و نقش مسئولان هم فقط این نیست که در آستانه این بازیها در اردوی رشتههایی که شانس مدال دارند یا سهمیه المپیک کسب کردهاند، حاضر شوند و به قول خودشان به آنها روحیه بدهند.
هدف از یادآوری این اردیبهشت سرنوشتساز و رویدادهایی که در دل خودش جای داده، تلنگر به مسئولان ورزش و مدیران فدراسیونها بود. این تراکم مسابقات آسیایی و جهانی دقیقا در رشتههایی که ایران در آنها شانس مدال دارد، میتواند یک فرصت طلایی برای ورزش ما باشد؛ فرصتی که شاید نصیب سایر کشورها نشود تا بتوانند تمام پتانسیل ورزش خود را در یک ماه ارزیابی کنند.
از حالا میتوان دو حالت را برای پایان این ماه سرنوشتساز پیشبینی کرد؛ ناکامی نسبی در اکثر رشتهها و عدم دستیابی به مدالهایی که انتظارش را داشتیم یا نتایج امیدوارکننده در چهار رشته مدالآور که نوید آمادگی مناسب را میدهد.
در هر دو صورت با پایان اردیبهشت هنوز 14 ماه فرصت تا برگزاری المپیک 2020 باقی مانده و باید تمام تدارکات لازم به فراخور شانس و تعداد ورزشکاران در هر رشته در اختیار آنها قرار بگیرد. از کشتی که در چند سال اخیر تقریبا ناامیدکننده ظاهر شده و اگر روند خود را تغییر ندهد، خاطرات تلخ المپیک پکن را تکرار خواهد کرد تا وزنهبرداری که دو ستارهاش در یک وزن هستند و حاشیههای زیادی را اطراف خود میبینند و دوومیدانی که به تکستارهاش یعنی احسان حدادی دل بسته است؛ همه باید برای المپیک آماده شوند. این دقیقا همان اتفاقی است که چند روز قبل رئیسجمهوری در جلسه با وزیر ورزش روی آن تاکید کرده بود.