|  دکترمحمدحسین صالحی‌سورمقی  |   | دکترای تخصصی داروسازی|
 
پونه دارای خواص درمانی متعددی است و با وجود خواص درمانی سودمند این گیاه، اسانس آن،‌که در بازار موجود است، باید با احتیاط مصرف شود، زیرا مصرف خوراکی در حد یک قاشق چایخوری اسانس پونه، می‌تواند عوارض جدی به همراه داشته باشد.
اسانس پونه یکی از منابع تولید طبیعی منتول است. یکی از محصولات پونه، عرق طبی آن است.
زمان‌های قدیم پونه را در اتاق افرادی که تشنج داشتند آویزان می‌کردند و معتقد بودند که تأثیر آن بیشتر از گیاه گل سرخ است. همچنین، آن را برای بهبود سردرد و گیجی به دور سر می‌بستند. در قدیم چای پونه را برای رفع سرماخوردگی، سرفه و مشکلات قاعدگی مصرف می‌کردند. در هر صورت، پونه باید با دقت مصرف شود، زیرا مصرف بیش از حد آن باعث مسمومیت می‌شود.
از این گیاه به‌عنوان ضدعفونی‌‌کننده، ضدنفخ، صفراآور، معرق، هضم‌کننده، قاعده‌آور، ضدسرفه و محرک استفاده می‌شود.
مصرف در حد دارویی اسانس  یا فرآورده‌های پونه عارضه جانبی ندارد. آماری در آمریکا نشان می‌دهد که مصرف خوراکی دو قاشق چایخوری اسانس پونه یک مادر 18 ساله را به مرگ کشانده است. حتی نصف قاشق چایخوری اسانس پونه می‌تواند باعث تشنج و کما شود.
پونه دارای خواص درمانی متعددی شامل ضددرد، ضدچسبندگی پلاکت‌ها، بی‌حس‌کننده، ضدباکتری، ضدسرطان، ضدادم، ضدالتهاب، آنتی‌اکسیدان، ضدروماتیسم، ضداسپاسم، ضدویروس، قابض، ضدنفخ و افسردگی، ضداحتقان، معرق، ادرارآور، قاعده‌آور، قارچ‌کش، مسکن مقوی معده و شل‌کننده‌ عضلات است.