اخیرا دست‌بردن در سرود جاودان «ای ایران» باعث شد بار دیگر نام سراینده این سرود یعنی حسین گل‌گلاب و داستان چگونگی سرودن «ای ایران» بر سر زبان‌ها بیفتد. این‌که او در زمان اشغال ایران و بحبوحه جنگ جهانی دوم شاهد سیلی‌خوردن افسری ایرانی از یک نظامی انگلیسی در خیابان بوده و آنچنان تحت‌تأثیر این صحنه ناراحت‌کننده قرار می‌گیرد که «ای ایران» را با چشمانی اشکبار بر صفحه کاغذ جاری می‌سازد. 34سال پیش در چنین روزی، برابر 22 اسفند 1363 خورشیدی، حسین گل‌گلاب در 87سالگی درگذشت اما شاید کسی توجه نکرد که او منهای سرودن «ای ایران» شخصیتی فرهنگی و برجسته بود که تنها یک وجه حیات حرفه‌ای‌اش با سرایش این سرود معنا یافت. او تحصیلکرده دانشکده پزشکی و گیاه‌شناسی بود. همچنین ساز می‌زد و نت‌های موسیقی را می‌شناخت و اشعار خود را در همان لحظه سرودن با این نت‌ها تطبیق می‌داد. حسین گل‌گلاب در کنار شخصیت‌هایی چون محمود حسابی، علی‌اصغر حکمت و علی‌اکبر دهخدا از نخستین اعضای فرهنگستان ایران به شمار می‌رفت که برای اصلاح زبان و خط فارسی ایجاد شد.