حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدحسن خمینی، یادگار امام(س) با اشاره به گسترده بودن مفهوم امر به معروف و نهی از منکر گفت: از بزرگترین منکرات در جامعه ما دزدی، فساد، رشوه و خوردن حق
یکدیگر است.
به گزارش پایگاه خبری جماران، حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی در دیدار با دبیرکل، اعضای شورای مرکزی و جمعی از مسئولان بخش‌های حزب وحدت و همکاری ملی با اشاره به طرح بحث «جنگ فقر و غنا» از سوی امام راحل در سال‌های آخر عمرشان، این موضوع را از محورهای مغفول سخنان امام برشمرد و اظهار داشت: این جنگ به معنای جنگ فقیر و غنی نیست و این نگاه که فقرا قرار است به جنگ اغنیا بروند، یک تحلیل مارکسیستی از سخن امام است؛ چرا که قطعا امام چنین مرادی را از سخن خود نداشته‌اند؛ جنگ فقر و غنا همچنین به این معنا نیست که همه در جامعه فقیر شوند، درحالی‌که بسیاری فکر می‌کردند عدالت یعنی توزیع فقر، بدین معنا که همه از نظر مالی ندار باشند.
وی با بیان این‌که جامعه مطلوب جامعه تساوی نیست؛ جامعه عدالت است، گفت: عدالت یعنی بستر رشد را برای همه فراهم کنیم و اگر کسی خواست همت بیشتری به خرج دهد توان آن را داشته باشد و اگر کسی خواست بیشتر پیشرفت کند راه برای او بسته نباشد؛ جامعه جامعه‌ای است که توسعه امکانات به قومیت و قبیله و نژاد و مذهب وابسته نشود؛ جامعه‌ای است که در آن اگر کسی خواست پیشرفت کند، بتواند.
وی ادامه داد: در تاریخ خوانده‌ایم کسی که به شاه ساسانی کمک زیادی کرده بود حاضر بود تمام مایملکش را به او بدهد تا پسرش تحصیل کند، اما اجازه نیافت که این یک نظام ناعادلانه است. انقلاب اسلامی ما هم از وقتی پدید آمده اگر آن‌را با این نگاه تحلیل کنیم، بسیاری پایه‌های عدالت را در دهه نخستین ایجاد کرد؛ یک انقلاب اجتماعی ایجاد کرد؛ طبقات اجتماعی را به هم ریخت، فرصت تحصیل را ایجاد کرد و این حجم بالای دانشجویان که از روستاها و شهرستان‌های کوچک برای تحصیل به شهرهای بزرگ آمدند و تغییر طبقه اجتماعی دادند (که یکی از نمادهای آن دانشگاه آزاد اسلامی است) نشانگر این واقعیت است.
یادگار امام راحل گفت: نکته مهم این‌جاست که ممکن است این مشکلاتی که برشمرده شد، تابع قانون باشد و شما روی کاغذ نتوانید کسی را متهم به بی‌قانونی کنید؛ اما قانونی که به شکاف فقیر و غنی منجر شود عادلانه نیست و باید برداشته شود. ممکن است در محکمه‌ای نتوان یک گروه و طبقه را محکوم کرد، اما در پیشگاه عدالت واقعی که قانون باید در محضر آن زانو بزند، محکوم است.
سیدحسن خمینی تصریح کرد: در جامعه امروز، هر مشکل اجتماعی را که می‌بینیم بخش بسیار زیادی از آن تابع فساد و تبعیض و این نظام پذیرفته شده است؛ توزیع فقر عدالت نیست؛ به هم زدن تمام ساختارها و به سمت تساوی غیرارزشمند رفتن عدالت نیست، بلکه عدالت بستر و امکانات مناسب برای همه فراهم کردن است.
یادگار امام سپس به موضوع «فساد» به‌عنوان یکی از مشکلات جدی جامعه امروز ایران اشاره کرد و اظهار داشت: متأسفانه بخش‌هایی از نظام دیوان‌سالاری، تقنینی و قضایی ما دچار فساد شده است. اگر هم این فساد واقعی نیست، حداقل در ذهن بخش زیادی از جامعه این فساد پررنگ است. احساس فساد برای جامعه از خود فساد بسیار بدتر است. احساس فساد باعث می‌شود افراد سالم جامعه خیال کنند در یک مسابقه عقب مانده‌اند و ناخودآگاه آنها هم به فساد دچار می‌شوند. ما اگر احساس کنیم همه جامعه فاسد است انگیزه‌های شخصی‌مان برای ایستادن مقابل فساد بسیار کمرنگ می‌شود؛ اما اگر احساس کنیم جامعه سالم است برای فاسد شدن دنبال بهانه می‌گردیم.
سیدحسن خمینی با تأکید بر این‌که جامعه فاسد احتیاج به نهادهایی دارد که دائما آن را رصد کنند، تصریح کرد: هیچ عاملی برای مقابله با فساد در هر دسته و طبقه، با هر میزانی که باشد، بهتر از نظارت اجتماعی خود مردم نیست. اگر ما واقعا می‌خواهیم از جامعه‌مان فساد رخت بربندد، بهترین راه آن گسترش رسانه‌های عمومی و نظارت عمومی است؛ زیرا نظارت دولتی خودش فاسد می‌شود. اگر می‌خواهیم جامعه از فساد تهی باشد، باید بپذیریم که بخش‌هایی از جامعه مانند یک موجود زنده خودش را بررسی کند تا در مقابل درد فریاد کشد. اگر جامعه دچار درد نشود ممکن است یک بیماری یکباره او را از پا بیندازد؛ درد و تب یک نعمت است زیرا باعث می‌شود ما یک بیماری را طبابت کنیم.
یادگار امام تحزب را یکی از کارکردهای نهاد نظارتی دانست که الزاما در حوزه سیاسی محدود نمی‌شود و شامل تمام حوزه‌ها می‌شود.
وی در همین زمینه ادامه داد: بحث امر به معروف و نهی از منکر یک واجب اخلاقی و دینی نیست؛ یک واجب فطری بشر است، اما بسنده کردن آن به بعضی گروه‌ها و در برخی حوزه‌ها، تقلیل موضوع است، بنابراین تنها منکر در جامعه ما بدحجابی نیست؛ بلکه از بزرگترین منکرات در جامعه ما دزدی، فساد، رشوه و خوردن حق یکدیگر است؛ بزرگترین معروف در جامعه توسعه عدالت است. اگر ملاک این باشد، جامعه بدون امر به معروف و نهی از منکر می‌میرد؛ اما جامعه را در حد چند منکر پایین دستی محدود کردن یا بسنده کردن به چند مورد، تقلیل موضوع است.
وی گفت: بزرگترین لازمه امر به معروف و نهی از منکر آزادی رسانه‌ها و احزاب برای نقد و بیان مسائل است تا اگر قدرت در جایی فاسد شد، حزبی با رأی مردم بیاید و آن را اصلاح کند و این ضرورت کارکردی تجمعات و گروه‌هایی است که شما در آنها
حضور دارید.