| معصومه شریفی | مددکار داوطلب حوزه سالمندان |
ما همه‌ساله در روز جهانی داوطلب، خودمان برای خودمان جشن برگزار می‌کنیم، آن هم در تنهایی و سکوت. هیچ انتظاری هم از کسی نداریم، اما این‌که روزنامه‌ای پیدا شده که به مناسبت این روز سراغ مددکاران و داوطلبان می‌رود، واقعا خوشحال‌کننده است.
داوطلبی یعنی از خودگذشتن و در راستای پیشرفت و سلامتی فرد دیگر حرکت‌کردن. خدمتی که بدون دریافت هیچ‌گونه حقوق مادی انجام می‌شود و انتظار انجام خواسته‌ای منفعت‌طلبانه را از فرد مددجو ندارد. داوطلب با میل و تمایل شخصی و بدون هیچ‌چشمداشتی شروع به فعالیت می‌کند. داوطلبانی که در حوزه‌های سالمندان فعالیت می‌کنند، علاوه‌بر ویژگی‌هایی که باید تمام داوطلبان داشته باشند که شامل روحیه شاد و پرتلاش است، باید از ضرورت‌های کار با سالمندان هم آگاه باشند، آنها مثلا باید مرز بین ترحم و مهربانی را بدانند که بحثی بسیار مهم برای یک مددکار حوزه سالمندان است.
روز جهانی داوطلب می‌تواند مبنایی برای توسعه کار داوطلبانه باشد، می‌توان در این روز فعالیت‌های سابق در این عرصه را به حوزه نقد گذاشت و به فعالیت‌های تازه‌تر فکر کرد. باید دید از چه راه‌هایی می‌توان مردم را وارد کارهای خیر و داوطلبانه کرد، کشف این راه‌ها نیازمند برگزاری نشست‌های تخصصی متعدد در این عرصه است. برای همین، روز جهانی داوطلب می‌تواند فرصت خوبی باشد.
روز جهانی داوطلب یادآور این نکته است که ما نسبت به اطراف خود و آنچه در پیرامون‌مان می‌گذرد بی‌تفاوت نباشیم و بتوانیم واکنش نشان دهیم. ما خوشبختانه در سال‌های اخیر شاهد آن بوده‌ایم که فعالیت داوطلبانه در کشورمان رشد خوب و چشمگیری داشته و حتی خیلی از جوانان به این سمت‌وسو آمده‌اند و برای فعالیت در این حوزه از خود اشتیاق نشان می‌دهند، البته هنوز جای کار بسیاری باقی است به‌خصوص در عرصه سالمندان، چرا که ما تنها یک انجمن فعال در این زمینه داریم که آن هم با دردسر‌های فراوان روبه‌رو است و فعالیت خود را به سختی ادامه می‌دهد. فعالیت داوطلبانه در برخی از شاخه‌ها رشد چشمگیری نسبت به دیگر حوزه‌ها داشته و خیلی‌ها بر این باورند که اگر در آن حوزه فعالیت نکنند، کارشان خیر محسوب نمی‌شود. در صورتی که ما حوزه‌هایی داریم که با کمبود مددکار و فرد داوطلب روبه‌رو هستند. اگر بخواهیم واقع‌بین باشیم متاسفانه می‌بینیم که نیروی جوان آن‌طور‌ها که باید وارد فعالیت در حوزه سالمندان نشده، در صورتی که سالمندی دوره‌ای است که همه باید آن را تجربه کنند و طبیعتا افراد جوان هم به آن خواهند رسید.
در کشور ما متناسب با گسترش سازمان‌های مردم‌نهاد، فرهنگ کار داوطلبانه هم گسترش پیدا کرد. اما مشکل کار آنجاست که هنوز این فرهنگ نهادینه نشده و آن‌طور‌ها که باید مورد نقد و بررسی قرار نگرفته است. یکی از همکاران ما معتقد بود که ما باید مراکزی برای شناخت و در مرحله بعد آموزش نیروهای داوطلب داشته باشیم. به این ترتیب شاهد رشد کمی و کیفی داوطلبان خواهیم بود. مورد دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد این مسأله است که می‌توان با در نظر گرفتن مشوق‌های متفاوت به جذب نیروهای داوطلب سرعت بیشتری بخشید و دیگر این‌که باید همواره نیروهای داوطلب نمونه و سازمان‌های مردم‌نهاد فعال را معرفی کرد تا بتوان از این راه دیگران را به سمت فعالیت داوطلبانه سوق داد. خوشبختانه روزنامه «شهروند» توانست در این مورد فعالیت خوبی داشته باشد و در نوبت‌های مختلف و به صورت پیوسته چهره‌های فعال داوطلب را معرفی کرده و از آنها به‌عنوان یک الگوی مناسب نام برده است. الگو‌هایی که در مرحله اول به قلب خود التیام می‌بخشند و باعث می‌شوند که زندگی آرامی را سپری کنند و در مرحله بعد به دیگران یاری می‌رسانند.
دوست دارم این روز، روز جهانی داوطلب را به تمام دوستان و همکارانم تبریک بگویم، افرادی که با عشق بر تمامی مشکلات پیش‌رو پیروز می‌شوند.