شانزدهمین همایش سالانه آسیب‌شناسی و طب آزمایشگاه 19لغایت 21 آذر در مرکز همایش‌های بین‌المللی رازی برگزار می‌شود.
دکتر پیمان تربتی، پاتولوژیست و دبیرعلمی همایش پاتولوژی و طب آزمایشگاه با عنوان این که پاتولوژی یک رشته مادر در علم پزشکی به‌شمار می‌آید، درباره مهم‌ترین کارکردهای آن گفت: شناخت عوامل مولد بیماری و چگونگی ایجاد آن، بررسی‌های تشخیصی مبتنی‌بر یافته‌های عینی ماکروسکوپی و میکروسکوپی، آنالیز کمی و کیفی نمونه‌ها و مشتقات بیولوژیک بدن انسان، بررسی سیر بالینی و پیش‌آگهی بیماری‌ها، تفسیر نتایج آزمایشات درقالب بیمار و بیماری و ارایه مشاوره برای اخذ تصمیم بالینی به‌همکاران پزشک در سایر گروه‌های تخصصی، با جزییات زیاد در علم پاتولوژی مورد تدریس و کاربرد قرار می‌گیرد.
وی درباره ویژگی‌های این رشته گفت: تشخیص مبتنی‌بر یافته‌های عینی، قابل‌مشاهده و اندازه‌گیری، ویژگی است که کمتر در سایر رشته‌های پزشکی با این میزان از دقت و قطعیت به‌شناخت بیماری و درمان آن کمک می‌کند. این خصایص پویایی این علم را اجتناب‌ناپذیر کرده است.
تربتی درباره سطح تجهیزات بیمارستان‌ها در زمینه آزمایشگاهی و پاتولوژی گفت: خوشبختانه بخش قابل‌توجهی از امکانات تشخیصی، تجهیزات و مواد موردنیاز برای ارایه خدمات پیشرفته پاتولوژی و آزمایشگاه تشخیص پزشکی در کشور موجود است اما محدودیت دسترسی به منابع مالی و دشواری برقراری ارتباط با کسانی که تولیدکننده این گونه مواد و تجهیزات هستند، از سرعت‌کار کاسته است.
وی تاکید کرد: در اکثر کشورهای پیشرو، مسئولیت تولید گزارشات پاتولوژی و نتایج آزمایشات تشخیص پزشکی صرفا برعهده متخصصان پاتولوژی است چراکه آزمایشگاه تشخیص پزشکی چنانچه نام آن تداعی می‌کند، در حیطه «تشخیص‌پزشکی» فعالیت می‌کند و متصدی فنی آن لزوما باید یک پزشک باشد. این مهم باید در برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری کلان مورد توجه و اصلاح قرار گیرد. گیرندگان اصلی و نهایی خدمات آزمایشگاهی برخلاف سایر رشته‌های تخصصی پزشکی نه بیماران بلکه پزشکان هستند و بدیهی است که مشاوره و تعامل در حیطه تشخیص پزشکی باید بین دو گروه پزشک انجام گیرد و مداخله افراد غیرپزشک، با منافع گروه هدف که همانا بیماران هستند، در تضاد است. وی افزود: نگرانی دیگری که بخش عمده‌ای از خدمات تشخیصی- درمانی به‌ویژه مراکز دانشگاهی با آن مواجه هستند، انحراف و اختصاص منابع کمیاب و محدود مالی به آزمایشگاه‌های مراکز پژوهشی- تحقیقاتی است. در حالی‌که با توجه به مختصات علمی و فنی جامعه و شاخص‌های اقتصاد کلان درمان، اولویت تجهیز و توسعه خدمات آزمایشگاهی و پاتولوژی باید متوجه بخش‌های تشخیصی و درمانی باشد، با گسترش بی‌رویه آزمایشگاه‌های پژوهشی مواجهیم باز توزیع این امکانات در بخش‌های تشخیصی می‌‌تواند با تحول اساسی در کمیت و کیفیت آزمایشات همراه باشد. این پاتولوژیست، نگاه انتفاعی به آزمایشگا‌ه‌های پاتولوژی را آسیب‌رسان دانست و گفت: متاسفانه در سال‌های اخیر رسالت آموزشی مراکز آزمایشگاهی بیمارستان‌های آموزشی به بوته فراموشی سپرده شده است. نگاه انتفاعی صرف به مجموعه‌های آزمایشگاهی مراکز آموزشی- درمانی  باعث شده تا روند واگذاری آزمایشگاه‌های تشخیص پزشکی سرعت گیرد. روندی که ضمن صدمه به بدنه آموزشی رشته پاتولوژی، باعث آسیب به کلیه رشته‌های وابسته و نهایتا بیماران به عنوان دریافت‌کنندگان نهایی خدمت شده است. واگذاری آزمایشگاه‌ها به پیمانکاران بخش‌خصوصی باعث شده تا منابع حاصل از عملکرد آزمایشگاه‌ها صرف توسعه سایر بخش‌ها و خرید تجهیزات برای دیگر رشته‌ها شود و این حاصلی نداشته است جز عقب‌ماندگی نسبی بخش‌های پاتولوژی و آزمایشگاه‌های تشخیص‌پزشکی در مقایسه با سایر رشته‌ها. وی دیگر دغدغه مهم پاتولوژیست‌ها را عدم تناسب در تعرفه‌های این رشته نسبت به سایر رشته‌های تخصصی پزشکی عنوان کرد و گفت: به‌رغم اصلاحاتی که در کتاب ارزش نسبی خدمات سال 93 اعمال شده است، میانگین ارزش نسبی خدمات رشته پاتولوژی حدود یک‌پانزدهم ارزش نسبی خدمات سایر رشته‌هاست. این مهم، نیاز به توجه مدیریت کلان و سیاست‌گذار به ارزندگی و حساسیت خدمت رشته پاتولوژی دارد. بدیهی است فرآیند آموزش و تربیت نیروی متخصص، پروسه‌ای با ابعاد مختلف است که بحث امنیت حرفه‌ای آتی و جایگاه اجتماعی فارغ‌التحصیلان نیز بخش مهمی از آن را شامل می‌شود.  دبیر علمی همایش پاتولوژی در همین رابطه گفت: عدم اصلاح تعرفه‌های این رشته که سابقه طولانی دارد باعث بی‌رغبتی دستیاران و متخصصان و اساتید این رشته برای توسعه و گسترش خدمات می‌شود. از دیگرسو اقتصادی‌نبودن سرمایه‌گذاری در بخش‌های پاتولوژی و آزمایشگاهی، بیماران نیازمند را از دسترسی به خدمات نوین و پیشرفته تشخیص محروم می‌سازد. به همین ترتیب برخلاف بسیاری از رشته‌های پزشکی، تمایل به تحصیل در این رشته به‌‌رغم نیاز روزافزون جامعه رو به افول است و از آنجا که رشته پاتولوژی بدنه اصلی آموزش پزشکی را فراهم می‌سازد، منجر به خسران شاغلان و محصلان کلیه رشته‌های پزشکی و نهایتا جامعه بیماران خواهد شد.