شهروند| کلاف سردرگم مربیگری تيم اميد با دندان یک کمیته ابداعی هم باز نشد و به نظر مي‌رسد این گره در نهایت به طنابی برای اعدام آرزوهای امیدهای ما تبدیل می‌شود.
پایان کرانچار
پس از کش و قوس‌های فراوان، سرانجام بعدازظهر چهارشنبه کار تحقیق روی پرونده زلاتکو کرانچار، اصلی‌ترین کاندیدای مربیگری در تیم‌ملی امید از سوی کمیته «مربیان خارجی» مختومه اعلام و بنا برحواشی فراوان زندگی او ، حضور کرانچار در تیم امید منتفی شد. دلیل اصلی تأیید نشدن، شایعه ابتلای او به درد الکل است. وقتی از دایم‌الخمری آقای سرمربی صحبت می‌کنیم درواقع از چه چیزی می‌گوییم؟ این سرمربی که قرار بود با 800هزار دلار به تیم امید بپیوندد، تاریخچه‌ای از بداخلاقی‌ها را برای خود رقم زده است.
پرده اول؛ کتک زدن رئیس
ماجرای دایم‌الخمر بودن پدر بازیکن سابق تاتنهام از چه زمانی رسانه‌ای شد؟ پای شخصی به نام «زدراوکو مامیچ» رئیسی که از سال 2003،
15 مربی دیناموزاگرب را عوض کرد، وسط است. او به‌عنوان مخالف سنتی مربیان تیمش، وقتی سال 1998 با دیکتاتوری کرانچار و نپذیرفته شدن بازیکن توصیه‌شده توسط سرمربی مواجه شد در اقدامی تلافی‌جویانه در مصاحبه‌ای با روزنامه «یوتارنی لیست» از دایم‌الخمر بودن و اقدامات غیراخلاقی سرمربی وقت تیمش (کرانچار) حرف زد. براساس گزارشی که سال 2009 در روزنامه کروات اسلوبودنا دالماتسیا منتشر شده، او یک‌بار حتی در شرایطی غیرمتعادل با رئیس باشگاهش دست به یقه شده و سرانجام حکم اخراج را مقابل خود دیده است. جالب این‌که به فاصله تنها چند ماه، کرانچار سرمربی پرسپولیس شد و هیچ‌کدام از کمیته‌های فوتبال ایران، مانعی سر راه او قرار ندادند.
پرده دوم؛ شرایط یکسان با گاسکویین
هیچ‌کس تصور نمی‌کرد بلایی که سر گاسکویین آمد، بین مربیان شاغل در ایران هم نمونه مشابه داشته باشد اما درست اندکی پس از زد و خورد با رئیس اشترادا، خبر رسید کرانچار پس از مصرف مقدار زیادی الکل، کنار در خانه‌اش زمین خورد و به شدت از ناحیه چشم آسیب دید. مراحل انتقال او به بیمارستان، بُعد خبری گسترده‌ای در رسانه‌های کرواسی داشت.
پرده سوم؛ فریاد برانکو
کرانچار شاهکارهایش را تا جام‌جهانی هم پیش برد. اردوی کرواسی در جام‌جهانی 2006 محلی برای مصرف مشروبات الکلی از سوی سرمربی وقت کروات‌ها بود؛ به‌حدی که داد امثال برانکو و بلاژویچ، سرمربیان سابق تیم‌ملی کرواسی هم درآمد و آنها از جو متشنج تیم انتقاد کردند. حذف کروات‌ها و تداوم دایم‌الخمری‌های کرانچار، ادامه حضور او در سمت سرمربیگری کرواسی را ناممکن می‌کرد.
پرده چهارم؛ در حاشیه خلیج‌فارس
کرانچار عادت بد خود را ترک نکرد و در روزهای مربیگری در امارات (کشوری با حجم گسترده مسلمان) مدام درحال مصرف مشروبات الکی دیده شد. این اقدام او، خشم روسای تیم‌های عربی را در پی داشت و عاقبت زلاتکو از خلیج‌فارس هم جدا شد. در همان زمان بسیاری از روزنامه‌های وطنی، سربسته و آشکار از مشکل اخلاقی سرمربی دارای تجربه قهرمانی در لیگ برتر کشورمان نوشته بودند.
دفاعیه یار همیشگی
با این وجود یار همیشگی مربیان کروات در ایران و به‌ویژه کرانچار اصل ماجرا را زیر سوال می‌برد. رضا چلنگر دراین‌باره می‌گوید: «اگر کرانچار منشوری است وای به حال دستگاه‌های نظارتی ما در حوزه ورزش. یعنی آنها خوابیده‌اند که یک شخص منشوری 4سال در ایران کار کند و بعد بفهمند نباید مجوز مربیگری‌اش را صادر کنند؟ بگذارید یک‌بار برای همیشه این ماجرا را باز کنم. مامیچ، مدیرعامل دیناموزاگرب به کوکایین اعتیاد دارد. اولین‌بار این فرد کرانچار را متهم کرد. دلیلش هم این است که می‌خواست بازیکن به تیم قالب کند ولی کرانچار نمی‌گذاشت. مامیچ با بلاژ و برانکو هم همین کار را کرد. مامیچ این جریانات را علیه کرانچار راه انداخت و بعد ساویسویچ آن مصاحبه معروف را انجام داد و علیه کرانچار ادعا کرد. دایم‌الخمر مفهوم دارد. آیا کرانچار تلوتلو می‌خورد؟!»
نوشدارو پس از مرگ سهراب؟
برای واکاوی ماجرای تأیید نشدن صلاحیت سرمربی سابق سپاهان و پرسپولیس، «شهروند» به گفت‌وگو با علی رغبتی، دبیر کمیته مربیان پرداخت. این عضو کمیته تازه تشکیل‌شده فدراسیون می‌گوید: «پس از بررسی پرونده به این نتیجه رسیدیم که کرانچار مشکلات اخلاقی و شخصی بسیاری دارد و به همین دلیل صلاحیتش را تأیید نکردیم. از نظر ما او نمی‌تواند سرمربی تیم امید باشد.» علی رغبتی با یک تبصره از جواب دادن به سوالی درباره دایم‌الخمر بودن کرانچار طفره می‌رود: «به‌هرحال ما مایل نیستیم خیلی از مسائل را به‌طور شفاف و کاملا باز بیان کنیم اما وقتی با کفاشیان صحبت کردیم و از مشکلات کرانچار حرف زدیم، رئیس فدراسیون فوتبال قانع شد.» اگر کرانچار از ابتدا چنین مشکلی داشت، چرا 2 دوره و 4سال در پرسپولیس و سپاهان مربیگری کرد؟ فدراسیون تازه یادش افتاده کرانچار مشکل دارد؟ آیا در آن 4سال مشکلی نداشت؟ رغبتی این‌جا، پای تبصره را پیش می‌کشد: «این کمیته تنها مربیان کاندیدای حضور در رده ملی را مورد بررسی قرار می‌دهد و در رده باشگاهی شرح وظایفی ندارد.» به نظر می‌رسد ورای این گروکشی‌ها، دلیل اصلی رد صلاحیت کرانچار، اختلافات قدیمی بین فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش باشد. این ماجرا به‌خصوص وقتی دو طرف مایل به امتیاز گرفتن از یکدیگر باشند، نمود بیشتری دارد.
تیم امید یا گوشت قربانی؟
در این شرایط به نظر می‌رسد تیم امید یک گوشت قربانی بیش نیست. این تیم اکنون در یک پروسه 53روزه انتخاب سرمربی سردرگم شده و هنوز تیمی به نام تیم امید وجود خارجی ندارد. سوالات متعددی وجود دارد؛ چرا کمیته ملی المپیک که همواره بخشی از مسئولیت تیم امید را برعهده دارد در موضوع انتخاب سرمربی کنار کشیده است؟ چرا فدراسیون و کمیته فنی نباید گزینه‌های جایگزین داشته باشند و بیش از این فرصت‌سوزی نشود؟ در این بین شنیده می‌شود حبیب کاشانی، مدیر تیم امید بر اثر فشارهای متعدد، وادار به استعفا شده؛ اتفاقی که بعید نیست ظرف چند روز آینده رخ دهد. هرچند مسئولان اعلام کرده‌اند روز یکشنبه سرمربی جدید تیم امید مشخص می‌شود اما آیا مربی جدید می‌تواند با وجود این همه حاشیه تیم قدرتمندی را روانه مسابقات مقدماتی المپیک کند و اجازه ندهد حسرت حضور در این رقابت مهم 44ساله نشود؟