مراسم تشییع پیکر هنرمند پیشکسوت موسیقی ایران زندهیاد علیرضا خورشیدفر روز گذشته با حضور تعداد زیادی از هنرمندان و علاقهمندان از مقابل تالار وحدت برگزار شد. در اين مراسم فرهاد فخرالديني، فريدون شهبازيان، محمد سرير، پيروز ارجمند و... طي مراسمي لب به سخن گشودند و از خاطرات همكاريشان با مرحوم خورشيدفر گفتند.
به گزارش مهر، فرهاد فخرالدینی رهبر ارکستر ملی ایران در ابتدای این مراسم با اشاره به تواناییهای هنری زندهیاد خورشیدفر در عرصه نوازندگی توضیح داد: «من علیرضا خورشیدفر را از زمان تشکیل ارکستر گلها در رادیو شناختم و تقریبا از همان جا بود که همکاری من با او شروع شد و حدود 35سال نیز ادامه پیدا کرد. ما کارهای زیادی را در حوزه موسیقی فیلم با هم تولید کردیم که او در همه این آثار بهعنوان نوازنده کنترباس با ما همراه بود.» این آهنگساز در ادامه اشاره كرد: «چندی پیش یکنفر به من زنگ زد و پرسید که چرا در هنرجویان موسیقی کمتر کسی پیدا میشود که به ساز کنترباس علاقه زیادی داشته باشد که من در جواب او گفتم این ساز هم مشکل است و هم در حقیقت سازی است که بهعنوان یک ساز همراه در ارکسترها مطرح میشد.» پیروز ارجمند، مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد نیز با اشاره به همکاری 25ساله خود با زندهیاد علیرضا خورشیدفر گفت: «همواره در مقام یک آهنگساز از هنرمندی استاد علیرضا خورشیدفر در تمام کارهایم استفاده میکردم اما نکتهای که دوست دارم در این مراسم به آن اشاره کنم و اساسا خطابم به جوانترها و هنرجویان موسیقی خواهد بود، در مورد راز ماندگاری این استاد شریف موسیقی ایران است و آن اینکه یکی از وجوه برجسته ایشان حسود نبودن و کار کسی را زیرسوال نبردن بود. من هیچگاه از علیرضا خورشیدفر رفتار ناشایستی ندیدم او کینه نداشت، او سراسر تبسم و آرامش بود و همیشه به همه احترام میگذاشت.»
محمد سریر، رئیس هیأتمدیره خانه موسیقی نیز در این مراسم با بیان اینکه ما چکیده همه موسیقی گذشته و آینده موسیقی ایرانی را از دست دادیم، بیان کرد: «هنوز در جامعه ما كسي نميداند كه عليرضا خورشيدفر در خلق همه آثار جدی موسیقایی این کشور حضور بسیار محکمی داشته و بهعنوان یک حامی در کنار یک گروه موسیقایی بود که به نظر من باید این سوال را مطرح کرد که شما چگونه میتوانید به راحتی چنین انسان ارزشمندی را پیدا کنید.» همچنين فریدون شهبازیان، آهنگساز پیشکسوت كشورمان نیز با حضور در این مراسم گفت: «به نظر من هرچه از او بگوییم کم گفتیم او به راستی آفتاب تابان موسیقی ایران است که نیازی به تکرار گفتههای من نیست اما من در اینجا میخواهم به این نکته اشاره کنم که حضور ما در تشییع پیکر چه مبنا و مفهومی میتواند داشته باشد؟ آیا خوب نیست که در چنین برنامههایی به فکر جوانهایی باشیم که هماکنون در هنرستانها و دانشگاههای هنری مشغول به تحصیل هستند اما جایی برای عرضه کارهای خود ندارند؟ من خودم آهنگسازی بودم که نوازنده کنترباس همه آثارم از دهه 50 همراه با هنرمندی علیرضا خورشیدفر بود. من میدانم که او شاگردان بسیار خوبی دارد که حتی میتوانند جای او را پر کنند اما به نظر من اینها کافی نیست ما نباید جوانها را به حال خودشان رها کنیم. آنها باید در یک جای ارزشمند بتوانند انرژی سرشار خود را روی صحنه موسیقی خالی کنند.» قرائت نوشتههایی از سوی تقی ضرابی (مدرس و آهنگساز) و دنیز ملکزاده (نماینده هنرجویان هنرستان موسیقی) به همراه اجرای چند قطعه موسیقایی زنده توسط هنرجویان هنرستان موسیقی و ارکستر بادی تهران از بخشهای دیگر این مراسم بود.