آنجلینا جولی به سراغ کارگردانی رفت. بازیگری که در آستانه 40سالگی از چندین سال حضور خود در قامت ستاره در فیلم‌های آمریکایی خداحافظی کرد و رفت تا حالا در جایگاه کارگردان بدرخشد. حالا اما آنچه این اتفاق را تامل‌برانگیز می‌کند، مقایسه این بازیگر آمریکایی با بازیگران ایرانی است که در وضع مشابه این ستاره هالیوودی به‌سر می‌بردند. بازیگرانی که با وجود سال‌ها فعالیت در سینما به‌سادگی در این عرصه کمرنگ می‌شوند، سینما از آنها عبور می‌کند و به سراغ نسل جوان می‌رود.
این بازیگر آمریکایی چندین‌سال در عرصه بازیگری در معرض نگاه مردم قرار داشت و همچنین فعالیت‌های بشردوستانه‌اش در این سال‌ها از او چهره محبوبی در رسانه‌ها معرفی می‌کرد. او که با بالا رفتن سنش پیش‌بینی می‌کرد ممکن است در بازیگری تحلیل یابد و مردم او را از یاد ببرند، در این زمینه تصمیم هوشمندانه‌ای گرفت که به صف کارگردان‌های هالیوود بپیوندد تا همچنان به‌عنوان یک سرمایه انسانی در صنعت سینمای آمریکا فعالیت کند. او
پی برد با تجاربی که دارد از حالا به بعد می‌تواند به‌عنوان یک کارگردان در میان مردم خودنمایی کند.
جولی به‌عنوان یکی از پولساز‌ترین ستاره‌های هالیوود می‌توانست همچون بسیاری از ستاره‌های زن هالیوود با عبور از 40 سال، نقش‌آفرینی‌های انگشت‌شمار نصیبش شود یا اساسا در کستینگ فیلم‌های مهم جایی نداشته باشد؛ اما پیش از آن‌که چنین موقعیتی بیابد، از سویی خودش هوشمندانه عمل کرد و از سویی دیگر این امکان توسط کمپانی‌های بزرگ برایش فراهم شد تا عرصه تازه‌ای را تجربه کند و در نهایت کمپانی یونیورسال نیز از این ریسک متضرر نشد و حال فیلمی دارد که نام کارگردانش به اندازه خود فیلم برای تماشاچی جذابیت دارد.
در ایران اما بازیگران زیادی داریم که در شرایط مشابه به آن بازیگر به‌سر می‌برند که می‌توانستند با یک تصمیم هوشمندانه در زمینه‌های دیگری از سینما توانایی خود را به تصویر بکشند، تصمیماتی که دستخوش فضای نامناسب سینمای ایران قرار گرفت و به‌بار ننشست.
یکی از این امکان‌ها، متوجه «هدیه تهرانی» بود؛ ستاره‌ای که روزگاری پولساز‌ترین بازیگر زن سینمای کشورمان بود، اما مدتی است حضورش در سینما کمرنگ شده و در معرض خطر فراموش شدن به‌سر می‌برد. شاید اگر هدیه تهرانی با تجربه متفاوتی که داشته، پیشنهاد فیلمسازی دریافت می‌کرد و البته خودش نیز به این حوزه گرایش نشان می‌داد، این سرمایه برای سینمای ایران بدین‌شکل حفظ می‌شد؛ اتفاقی که البته نمی‌توان تضمینی برای موفقیتش داشت؛ اما به هر صورت یک ریسک بود، کما این‌که فیلمسازی «جولی» یک ریسک بود و این ریسک پیش از این برای دیگر بازیگران مطرح هالیوود نظیر «مارلون براندو» اتفاق افتاد و برخلاف تجربه «جولی»، ناموفق بود، ولی سرمایه‌گذاران آمریکایی به چنین ریسکی تن می‌دهند.
کاربران «تابناک» در واکنش به گزارش چنین نوشتند...
اکبر نوشته است: مگر سرمایه انسانی کجا حفظ می‌شه که تو سینما حفظ بشه، تو شرکت‌های ایرانی تنها چیزی که برای صاحبان شرکت‌ها ارزش نداره، نیروی انسانیه. این‌رو بعد از 12سال کار تو چندتا شرکت میگم. کاربری با شناسه ناشناس نوشته: چرا همیشه بهترین تصمیم، بهترین تفکر و بهترین منش برای غربی‌ها باید باشد، شما با این تحلیل ناخواسته به سلطه فرهنگی هالیوود کمک می‌کنید که می‌خواهد از افراد نقش‌آفرین خود قهرمان بسازد و به مدد این روش، خیل عظیمی از مردم سراسر جهان را با خود همراه کند. کاربری نوشته: به‌نظر بنده این اقدام جولی فاقد هرگونه ارزش هنری است چراکه روشن است سرمایه و پول هنگفت وی در اجرای نقش جدید ایشان در موضوع کارگردانی، حرف اول را می‌زند. کاربر دیگری با شناسه ناشناس نوشته: وقتی فیلم تأیید شده مطابق قوانین جاری کشور، توسط عده‌ای فراتر از قانون پایین کشیده می‌شود، جولی در این شرایط هزار بار ضعیف‌تر از تهرانی می‌بود. سلنا نوشته: خانوم تهرانی بسیار باوقار و باسواد هستن. کاربر دیگری نوشته: ما نه‌تنها در توسعه سرمایه‌های نمادین کوشا نیستیم بلکه به دلیل ترسمان آنها را نابود می‌کنیم و از نابودی‌شان خوشحال می‌شویم. عسل نوشته: قیاس این دو چهره!!!!! سطوح فیلمسازی و امکانات جهت تهیه فیلم در کشورها کاملا متفاوت باید در نظر گرفته بشه. علیرضا نوشته: به نظرم هر فرد باید به خودش بنگره و به شرافتمند بودن خودش کمک کنه تا بتونیم جامعه‌مون رو ببریم به‌سمت استاندارد و احیاء بشه و به منصه‌ظهور برسه توانایی‌های موجود.