|  دکتررضا دانشمند  |   روانپزشک|  
همه افراد در طول زندگی هنگام از دست دادن افراد مهم زندگی خود دچار بیماری سوگ می‌شوند، گفت. این حالت بیشتر زمانی ایجاد می‌شود که افراد شخص مهمی در زندگی خود را از دست می‌دهند، اما امکان ایجاد این بیماری به صورت‌های دیگر نیز وجود دارد مثلا قطع رابطه عاطفی افراد با یکدیگر نیز ممکن است منجر به سوگ شود.
واکنش‌هایی که افراد هنگام مرگ عزیزان خود بروز می‌دهند براساس ویژگی‌های شخصیتی فرد، تجربیات گذشته، سابقه اختلالات روانپزشکی، سلامت جسمانی، شغل، اهمیت فرد از دست رفته و نوع ارتباط وی با فرد سوگوار متفاوت است.
شوک یا انکار، ابراز ناراحتی و بهبود از مراحلی است که افراد هنگام سوگ دچار می‌شوند. مرحله شوک یا انکار ممکن است در چند دقیقه یا چند هفته ایجاد شود و شروع مراسم عزاداری به درک این موضوع کمک می‌کند. افراد در زمان مرحله انکار، مرگ عزیزان خود را باور ندارند و در مرحله ابراز ناراحتی متوجه بی‌فایده بودن کوشش خود برای بازگشت فرد از دست رفته می‌شوند.
در مرحله ابراز ناراحتی فرد دچار فشار عصبی شدیدی می‌شود. این فشار هنگام دیدن دوستان تشدید می‌شود و به همین علت فرد گوشه‌گیری می‌کند. از علایم دیگر بیماری سوگ احساس گناه است، بنابراین فرد دچار افسوس می‌شود که چرا به فرد از دست رفته توجه زیادی نکرده است.
سوگ می‌تواند منجر به عصبانیت نسبت به دوستان و خانواده نیز شود. بی‌قراری، احساس تنهایی و نداشتن انگیزه برای انجام کارهای روزمره از علایم افرادی است که دچار سوگ می‌شوند.
افراد مبتلا به این بیماری پس از حداکثر 6 ماه وارد مرحله بهبود می‌شوند. امکان ناراحتی فرد هنگام شنیدن اسم یا دیدن عکس فرد از دست رفته وجود دارد، اما مدت زمان این ناراحتی بسیار کوتاه است. این مراحل در کودکان نیز مشابه بزرگسالان ایجاد می‌شود، اما ممکن است شدت ابتلا به آن متفاوت باشد. 10 تا 25‌درصد افراد سوگوار ممکن است دچار افسردگی‌های شدید شوند که درمان این افراد الزامی است. افزایش طولانی‌مدت سوگواری به مدت بیشتر از 6 ماه می‌تواند با خودکشی همراه باشد.
شرکت در مراسم تشییع جنازه، حضور بر مزار فرد از دست رفته و بیان احساسات به صورت گریه می‌تواند موجب بهبود این افراد شود.
اطرافیان باید هنگام ایجاد این شرایط برای کودکان، فرد یا افرادی را به‌عنوان جایگزین والدین از دست رفته مشخص کنند تا از تشدید حالات روانی در کودکان جلوگیری شود.