| محمدباقر رضوانی | دندانپزشک|
مصرف لبنیات پس از رویش دندان عامل کاهش پوسیدگی دندان و افزایش استحکام آن است. برخی تصور می‌کنند پس از رویش دندان و شکل‌گیری دندان‌ها دیگر مصرف لبنیات تاثیری در استحکام و پیشگیری از پوسیدگی دندان ندارد در حالی که افراد می‌توانند با مصرف لبنیات از پوسیدگی دندان‌هایشان پیشگیری کنند.
زمانی تصور می‌شد پس از رویش دندان چون امکان تزریق سیستمیک کلسیم به دندان وجود ندارد، بنابراین پس از رویش کامل دندان مصرف شیر بی‌تأثیر است در حالی که وجود کلسیم موضعی در دهان در کاهش پوسیدگی بسیار موثر است. کلسیم دندان پیوسته به علت پوسیدگی در حال برداشته شدن است اما در مراحلی از این پوسیدگی امکان جایگزینی کلسیم برداشته شده از روی دندان به علت تأثیرات مواد قندی وجود دارد. هنگام پوسیدگی متعاقب مصرف مواد قندی مرتبا کلسیم از روی دندان برداشته میشود ولی در صورت اقدامات بهداشتی، بزاق این کاهش کلسیم را جبران می‌کند و کلسیم موجود در بزاق جایگزین کلسیم از دست رفته دندان میشود.
شرط این جایگزینی وجود کلسیم در بزاق دهان است. برای این مهم باید کلسیم در بزاق وجود داشته باشد تا جایگزین شود که کلسیم بزاق از طریق مصرف مواد لبنی تأمین میشود.
برخلاف مصرف مواد قندی که نباید لزج و چسبنده باشد باید تا حد امکان از مواد لبنی استفاده کرد که زمان تماس و حل شدن در بزاق بیشتر باشد که می‌توان از موادی مانند کشک، پنیر و ماست نام برد.
تحقیقات نشان داده است جویدن پنیر باعث افزایش حالت بازی دهان و بزاق دهان میشود که کلسیم موجود در بزاق و افزایش حالت بازی دهان بر استحکام دندان‌ها و کاهش پوسیدگی بسیار موثر است.