نورا بیگ| نوحهخوانی یکی از آن رسمهای عزاداری بهویژه در دهه محرم است که از گذشته با شعرهای آیینی و حماسی و همراه با گوشهها، دستگاهها و آوازهای ایرانی مأنوس شده بود. جلوتر که آمدیم، کلام شعری نوحهها از شعرهای مذهبی فاصله گرفت و سبک موسیقایی آن نیز عوض شد. بارها صاحبنظران بسیاری در عرصه شعر و موسیقی مثل محمدعلی بهمنی از این رویهها انتقاد کردهاند و اینبار هم نوبت عبدالجبار کاکایی، شاعر و عضو شورای شعر وزارت ارشاد است. او میگوید که مداحیهایی که میشنویم بیشتر به ترانههای پاپ نزدیک است و از جهت ریتم و ملودی و حتی گاهی کلام با شعرهای مذهبی فاصله دارد: «یک اقدام عمومی برای اینکه سطح شعر مداحی و منبری ما بالا برود لازم است تا سواد و دانش ادبی این شاعران بالا برود و آثار وزین و سنگینتر بسرایند. آنچه ما از طریق رسانهها یا هیأتهای مذهبی میشنویم، نشاندهنده آن است که انتخاب شعرها برای نوحهسراییها خوب نیست و هر سال هم همین مطلب را تکرار میکنیم که معمولا این شعرها، شعرهای پیش پا افتادهای هستند که سرایندههایشان هم شاعران متوسطی هستند که صرفا ذوق و عشقی برای سرودن شعر مداحی دارند.» کاکایی معتقد است که اشتیاق نسل امروز به سرایش اشعار آیینی کم شده است.
البته قبلا هم محمدعلی بهمنی درباره توانایی مداحان در درك شعر صحبت کرده بود: «بسياري از مداحان از شعرهاي سطح پايين بهره ميبرند و در مقابل شعر خوب عاشورايي كم ميآورند. قرنها است اين پرسش كه چرا شعرهاي سخيفي درباره واقعه عظيم عاشورا سروده ميشود كه درخور اين واقعه عظيم نيست، بيجواب مانده است. سالها است ميشنويم كه ميگويند «هر كه دارد هوس كربوبلا، بسمالله» و درواقع فكر نكردهاند كه كربلا هوس نيست و اگر به جاي «هوس» از «عطش» استفاده شود، ميبينيد كه از لحاظ معنا شوكت ديگري پيدا ميكند.»
همانطور که قبلا هم گفته شد موضوع به اینجا ختم نمیشود و موسیقی مذهبی هم منتقدان زیادی دارد. محمد معتمدی یکی از خوانندگانی است که از طریق نوحه و روضهخوانی به عرصه موسیقی سنتی ایرانی پا گذاشته است. او در اینباره گفته است: «کمتدبیریها موجب شده که در حوزه موسیقی مذهبی که نوحهخوانی هم جزوی از آن است، شرایط به گونهای هدایت شود که موسیقی ردیف دستگاهی ایران جای خود را به ملودیهای غربی بدهد که نوحهخوانان در آن کمترین تأثیر را دارند.»