همنشينى با فرومايگان، دل‌ها را سخت و بيمار مى‌كند.
امام علی (ع)
یاد بیداران شب‌ها
مرا دردی‌ست اندر دل که درمان نیستش یارا
من و دردت، چو تو درمان نمی‌خواهی دل ما را
منم امروز و صحرایی و آب ناخوش از دیده
چو مجنون آب خوش هرگز ندادی وحش صحرا را
شبت خوش باد و خواب مستی‌ات سلطان و من هم خوش
شبی گر چه نیاری یاد بیداران شب‌ها را
ز عشق ار عاشقی میرد، گنه بر عشق ننهد کس
که بهر غرقه کردن عیب نتوان کرد دریا را
بمیرند و برون ندهند مشتاقان دم حسرت
کُله ناگه مبادا کج شود آن سرو بالا را
به نومیدی به سر شد روزگار من که یک روزی
عنان گیری نکرد امید، هم عمر روان ما را
مزن لاف صبوری خسروا در عشق کاین صرصر
به رقص آرد چو نفخ صور، کوه پای بر جا را
امیر خسرو دهلوی