شهروند| در روزهایی که تنها سهم بانوان ورزشکار از دربی پر قیل و قال تهران، تمرین خودخواسته در آزادی به قصد تماشای نماهایی از دربی و مصاحبه درباره تیم محبوبشان است، اوضاع نماد فوتبالی خانم‌های فوتبالی ما به معنای واقعی پریشان است! تیم فوتبال بانوان پس از انتخاب هلنا کاستا می‌رفت تا اوضاع متفاوتی را نسبت به گذشته پرحسرتش تجربه کند اما با وجود شروع خوب به جام‌جهانی راه نیافت و کاستا هم به بهانه‌های مختلف سرانجام از ادامه همکاری سر باز زد. بعد از حضور کوتاه‌مدت ایراندوست، صلاحیت کاندیداهایی مانند «هسترد‌رویس» هلندی و «کلودیا فون لانکن» آلمانی تأیید نشد و تیم هنوز سرمربی ندارد.
درگیری داخلی
در چند روز گذشته نایب‌رئیس فدراسیون از حضور یک مربی ایتالیایی در تیم‌ملی فوتبال بانوان خبر داد اما کلاف سردرگم انتخاب مربی اما انگار سردرگم‌تر از این حرف‌هاست. علی کفاشیان مخالف به خدمت گرفتن مربی خارجی است و یک بومی را گزینه اصلحی می‌داند. دلیل اصلی، همان خط قرمز همیشگی است چون انگار فدراسیون حوصله سروکله زدن با مربی خارجی و حاشیه‌های انتخاب یک خارجی برای تیم بانوان را ندارد و به همین دلیل با وجود اصرار فریده شجاعی، کفاشیان انتخاب مربی ایرانی را گزینه بهتری می‌داند؛ درحالی‌که پیش از این او و کارمندانش بر طبل پیشرفت فوتبال بانوان به وسیله علم روز می‌کوبیدند! علاوه بر این، انگار فدراسیون کفاشیان تمایلی به تخصیص بودجه به این منظور ندارد و شاید هم اصلا پولی در کار نباشد!
شجاعی: از کفاشیان بپرسید
فریده شجاعی اما توپ را به زمین کفاشیان می‌اندازد. او به «شهروند» می‌گوید: «حرف اول و آخر را در فدراسیون فوتبال علی کفاشیان می‌زند و به نظر می‌رسد وی چندان دغدغه تیم فوتبال زنان ایران را ندارد. آقای کفاشیان دلیل عدم آغاز تمرین و انتخاب نشدن سرمربی تیم زنان را نداشتن اعتبارات لازم می‌داند. شخصا چند مربی ایرانی را برای آغاز تمرینات تیم‌ملی به کمیته فنی معرفی کرده‌ام که متأسفانه همچنان بی‌پاسخ مانده است.» او می‌افزاید: «تلاش کردم تا تیم‌ملی حتی برای حضور در بازی‌های آسیایی اینچئون تشکیل شود و تمرینات را از سر بگیرد اما متأسفانه تمایلی از سوی ریاست فدراسیون فوتبال برای حضور تیم در این بازی‌های مهم مشاهده نکردم. به نظر می‌رسد تیم ایران نتواند به موقع خود را برای حضور در مسابقات مقدماتی المپیک 2016 مهیا سازد.»
عنصر همه‌کاره و هیچ‌کاره؟
تیغ فریده شجاعی نمی‌برد. همسر منصور پورحیدری گاهی فراتر از وظایف خود عمل می‌کند اما بیشتر مواقع درست مانند روزهای حضور هیأت ژاپنی در تهران، تصمیم‌گیری درخصوص فوتبال بانوان بدون حضور این چهره پرتلاش انجام می‌شود. با این اوصاف و در صورت تداوم سرسختی کفاشیان در انتخاب مربی ایرانی، باید دید فوتبال بانوان راهی برای نجات از رکود فعلی می‌یابد یا آن بارقه‌های امید ایجادشده در دوران ابتدایی کاستا هم جای خود را به تاریکی مطلق می‌دهد.